Wykładnia przepisu prawa materialnego, ustalona w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 kwietnia 2002 r. (sygn. akt FPS 2/02) nie jest ani nową okolicznością ani nowym dowodem w sprawie skarżącej (art. 240 § 1 pkt 5 ordynacji podatkowej). Nadto, co oczywiste, uchwały tej nie można uznać za podstawę decyzji wymiarowej, wydanej przez organy podatkowe wobec skarżącej (art. 240 § 1 pkt 7 ordynacji

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Odpowiedzialność karna za przestępstwo skarbowe

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.