11 września 2025 r. Sejm uchwalił nowelizację ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zakładającą likwidację obowiązku przechowywania przez płatników składek dokumentów zgłoszeniowych do ubezpieczeń, w formie papierowej przez okres 5 lat. Jest to uważane za nadmiarowe i zbędne, ponieważ ZUS dysponuje tymi danymi (znajdują się one w systemie).

Brak płynności finansowej płatnika składek, który zatrudnia powyżej 20 osób, może utrudniać mu regulowanie świadczeń na rzecz pracowników, takich jak zasiłek chorobowy, zasiłek macierzyński czy świadczenie rehabilitacyjne. W takiej sytuacji ZUS może pomóc i przejąć wypłatę świadczeń. Potrzebny jest jednak wniosek płatnika lub ubezpieczonego.

Do końca 2026 r. rząd musi dokonać przeglądu ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (PPK). Eksperci wskazują, że zmiany powinny skłonić więcej osób do oszczędzania i zniechęcać je do przedwczesnych wypłat środków. Można to osiągnąć, wprowadzając zachęty finansowe.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy pomocowej nie wyklucza przyznania świadczeń pielęgnacyjnych obywatelom Ukrainy w związku z opieką nad dorosłymi osobami niepełnosprawnymi, niezależnie od wymogu zamieszkiwania z dziećmi na terenie Polski.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jedynie wówczas, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Brak takiego związku skutkuje odmową przyznania świadczenia (NSA, sygn. akt IV SA/Wr 75/24).

Prawo do emerytury wyklucza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, chyba że uprawniony dokona wyboru świadczenia przez zawieszenie emerytury.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z pracy, w przypadku sprawowania opieki nad więcej niż jedną osobą niepełnosprawną przez jednego opiekuna, jest możliwe do przyznania tylko jednokrotnie, niezależnie od liczby osób wymagających opieki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od niezdolności rodzeństwa do partycypacji w opiece, a wymaganie takiej przesłanki narusza przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych i zasady praworządności.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego niezbędne jest istnienie przyczynowo-skutkowego związku pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną; brak takiego związku wyklucza świadczenie.

Brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaprzestaniem aktywności zawodowej a sprawowaną opieką nad osobą niepełnosprawną wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, gdy brak jest bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną. Podjęcie aktywności zawodowej w krótkim okresie po złożeniu wniosku wyklucza istnienie tego związku.

Pracownik, który otrzymał zwolnienie lekarskie, ma obowiązek poinformować o tym swojego pracodawcę. Musi to zrobić najpóźniej drugiego dnia nieobecności – przypomina Główny Inspektor Pracy Marcin Stanecki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przy ustalaniu przeważającej działalności podmiotu dla celów zwolnienia z obowiązku opłacania składek na mocy rozporządzenia COVID-19, organ zobowiązany jest nie tylko do korzystania z danych zawartych w rejestrze REGON, lecz także do przeprowadzenia postępowania dowodowego mającego na celu ustalenie rzeczywistego charakteru działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 170 P.p.s.a., sąd związany jest wcześniejszym prawomocnym wyrokiem w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, co uniemożliwia nowe rozstrzygnięcie w kwestii związku przyczynowego między brakiem zatrudnienia skarżącej a sprawowaną przez nią opieką.

Realizacja prawa do wyboru świadczenia pielęgnacyjnego wymaga rezygnacji z konkurencyjnego świadczenia poprzez formalne uchylenie decyzji o jego przyznaniu. Zmiany prawne po 1 stycznia 2024 r. nie mogą stanowić podstawy do uznania prawa, jeśli przesłanki nie były spełnione wcześniej.