W sytuacji, gdy stan zdrowia osoby niepełnosprawnej oraz zakres świadczonej opieki uniemożliwiają opiekunowi podjęcie jakiejkolwiek formy zatrudnienia, przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, nawet jeśli wcześniejsza rezygnacja z pracy nie była bezpośrednio związana z opieką nad niepełnosprawnym.

Orzeczenie NSA stwierdza, że niedokonanie zatrudnienia lub zrezygnowanie z niego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, uzasadnia prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, gdy opieka wymaga ciągłego zaangażowania.

Nie można uznać umów dotyczących prowadzenia seminariów na uczelni wyższej za umowy o dzieło, jeśli umowy te nie przewidują indywidualnego, określonego rezultatu (dzieła). Umowy te są umowami o świadczenie usług, co obliguje do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów o zleceniu.

Sąd kasatoryjnie uchylił wyrok i decyzje poprzedzających instancji z powodu nierozpoznania kluczowego związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną. Orzekł konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy, uwzględniając ocenę prawną wskazaną przez NSA.

Umowy zawierające charakter dydaktyczny, takie jak prowadzenie wykładów i seminariów, nie są umowami o dzieło, lecz umowami świadczenia usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczeniowym.

Decyzja o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego musi uwzględniać możliwość wyboru przez uprawnionego korzystniejszego świadczenia od miesiąca złożenia wniosku, szczególnie w kontekście stanu zagrożenia epidemicznego, przedłużającego ważność orzeczeń o niepełnosprawności.

Korzystanie z urlopu wychowawczego nie stanowi rezygnacji z zatrudnienia w kontekście przyznania świadczenia pielęgnacyjnego (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych). Formalna rezygnacja ze stosunku pracy jest konieczna do spełnienia tej przesłanki.

Brak formalnego ustalenia odrębnego adresu nie wstrzymuje możliwości przyznania dodatku węglowego, jeżeli gospodarstwo domowe faktycznie spełnia wymagania funkcjonalne wskazane w ustawie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że M.E. nienależnie pobrał świadczenie pielęgnacyjne, nie sprawując faktycznej opieki nad córką, tym samym celowo wprowadzając organy w błąd, co uzasadnia obowiązek zwrotu świadczenia.

Odmawiając przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, organ administracji powinien uwzględnić realny związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością całodobowej opieki nad niepełnosprawnym, co jest nieprzystające do wykonywania pracy zarobkowej.

Skutkiem wprowadzenia art. 15zzs ust. 1 pkt 6 ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19 był brak rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia odwołania w czasie trwania stanu epidemii, co uczyniło wniosek o przywrócenie terminu bezprzedmiotowym.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wobec braku związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką oraz braku orzeczenia o niepełnosprawności współmałżonka osoby wymagającej opieki była niezasadna. Skarżący spełnia warunki do przyznania świadczenia.

Zasiłek pogrzebowy wzrośnie od przyszłego roku z 4 tys. do 7 tys. zł - zakłada projekt nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który przyjęła Rada Ministrów. Obecnie kwota jednorazowego świadczenia przysługującego w przypadku śmierci i związanej z tym konieczności pochówku wynosi 4 tys. zł i pozostaje niezmienna od 2011 r.

NSA uchylił wyrok WSA w Gdańsku z powodu błędnej wykładni przepisów i niewłaściwej interpretacji przesłanki niepodejmowania zatrudnienia, zlecił ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem pełni materiału dowodowego.

NSA oddalił skargę kasacyjną J. Sp. z o.o., potwierdzając uchybienie przez Prezesa ZUS praw procesowych, co uzasadniało uchylenie jego decyzji. WSA błędnie wyłączając T. Sp. z o.o. z postępowania naruszył przepisy o obligatoryjnym udziale stron.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że B. P. spełnia przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a obowiązek alimentacyjny innych członków rodziny nie stanowi przeszkody do jego przyznania. Opieka sprawowana przez B. P. jest stała i wyłącza możliwość podjęcia zatrudnienia.

Rezygnacja z zatrudnienia oraz okoliczności niepodejmowania pracy muszą mieć bezpośredni związek z opieką nad osobą niepełnosprawną, a kontekst czasowy przeszłej rezygnacji z pracy nie wyklucza przyznania świadczenia, jeśli w momencie składania wniosku istnieje konieczność opieki.

Postanowienie Prezesa ZUS o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia uchylone zostało słusznie przez WSA ze względu na przedwczesność wydania, niezależnie od proceduralnych zastrzeżeń podnoszonych w skardze kasacyjnej.

Postanowienie Prezesa ZUS o uchyleniu terminu zażalenia nie było zgodne z prawem. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że WSA prawidłowo uchylił zaskarżone postanowienie z uwagi na naruszenie praw zainteresowanej strony.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osoba uprawniona musi najpierw usunąć decyzję przyznającą inny zasiłek rodzinny z obrotu prawnego; niedopuszczalne jest jednoczesne pobieranie świadczeń kumulatywnie.