NSA uchylił wyrok WSA w Gdańsku z powodu błędnej wykładni przepisów i niewłaściwej interpretacji przesłanki niepodejmowania zatrudnienia, zlecił ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem pełni materiału dowodowego.

NSA oddalił skargę kasacyjną J. Sp. z o.o., potwierdzając uchybienie przez Prezesa ZUS praw procesowych, co uzasadniało uchylenie jego decyzji. WSA błędnie wyłączając T. Sp. z o.o. z postępowania naruszył przepisy o obligatoryjnym udziale stron.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że B. P. spełnia przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a obowiązek alimentacyjny innych członków rodziny nie stanowi przeszkody do jego przyznania. Opieka sprawowana przez B. P. jest stała i wyłącza możliwość podjęcia zatrudnienia.

Rezygnacja z zatrudnienia oraz okoliczności niepodejmowania pracy muszą mieć bezpośredni związek z opieką nad osobą niepełnosprawną, a kontekst czasowy przeszłej rezygnacji z pracy nie wyklucza przyznania świadczenia, jeśli w momencie składania wniosku istnieje konieczność opieki.

Postanowienie Prezesa ZUS o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia uchylone zostało słusznie przez WSA ze względu na przedwczesność wydania, niezależnie od proceduralnych zastrzeżeń podnoszonych w skardze kasacyjnej.

Postanowienie Prezesa ZUS o uchyleniu terminu zażalenia nie było zgodne z prawem. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że WSA prawidłowo uchylił zaskarżone postanowienie z uwagi na naruszenie praw zainteresowanej strony.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osoba uprawniona musi najpierw usunąć decyzję przyznającą inny zasiłek rodzinny z obrotu prawnego; niedopuszczalne jest jednoczesne pobieranie świadczeń kumulatywnie.

Oddalenie skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Dziecka z uwagi na brak spełnienia przesłanek materialnych i proceduralnych dla przyznania świadczenia wychowawczego na dziecko małoletnie w związku z nieposiadaniem przez matkę cudzoziemkę wymaganego zezwolenia na pobyt czasowy.

Skarżący nie wykazał, że doszło do naruszenia przepisów postępowania wpływającego na wynik sprawy, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej i utrzymaniem w mocy postanowienia Prezesa ZUS w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu.

Postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia zażalenia zostało zasadnie uchylone przez sądy administracyjne z powodu naruszeń proceduralnych, niemających istotnego wpływu na prawa stron postępowania. Skarga kasacyjna zostaje oddalona jako bezzasadna.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając, iż postanowienie o odmowie przywrócenia terminu przez ZUS było niezgodne z prawem. Podmiot T. Polska Sp. z o.o. winien być uczestnikiem postępowania administracyjnego, albowiem sprawa dotyczy jego interesu prawnego.

Skarga kasacyjna J. Sp. z o.o. w K. na postanowienie Prezesa ZUS dotyczące odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia zostaje oddalona przez NSA, gdyż zarzuty nie podważają zgodności z prawem zaskarżonego wyroku.

Skarga kasacyjna J. Sp. z o.o. w K. na wyrok WSA w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia zostaje oddalona. NSA stwierdza, że sąd I instancji prawidłowo uchylił postanowienie ZUS ze względu na błędne pouczenie skutkujące uchybieniem przez stronę terminu.

Odmowa przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na sprostowanie omyłki pisarskiej w decyzji ZUS uchylona z powodu braku udziału strony zainteresowanej, jako naruszenie postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, opierając się na przepisach p.p.s.a. i k.p.a., oddala skargę kasacyjną J.G. Sp. z o.o., potwierdzając, że uchwała o uchybieniu terminu wniesienia zażalenia wymagała udziału potencjalnych płatników składek jako stron postępowania.

Członek korpusu służby cywilnej pobierający wcześniej ustaloną emeryturę (np. policyjną) nabywa prawo do odprawy emerytalnej na podstawie art. 94 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej wyłącznie wówczas, gdy na skutek rozwiązania stosunku pracy rezygnuje z dotychczasowego życia zawodowego, wybierając świadczenie emerytalne jako podstawowe źródło utrzymania i nabywając status wyłącznie emeryta. Nie zachodzi

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie osobom wskazanym w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Opiekunowie niespokrewnieni, pomimo pełnienia funkcji rodziny zastępczej, nie są uprawnieni do tego świadczenia, chyba że są prawnie zobowiązani alimentacyjnie względem podopiecznych.

Odrzucenie skargi kasacyjnej potwierdza, że świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane, nawet jeśli wnioskodawca może pracować w warunkach chronionych, o ile niepełnosprawność podopiecznego wymusza rezygnację z pracy.

NSA wykazał, że w przypadku zbiegu świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego przysługuje tylko jedno świadczenie wybrane przez uprawnionego. W sytuacji równoczesnego pobierania obu świadczeń, uprawnienie do nowego świadczenia zależy od rezygnacji z dotychczasowego.

NSA uchyla wyrok WSA oraz decyzje administracyjne. Stwierdza istnienie związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a opieką nad niepełnosprawną. Okoliczność posiadania rodzeństwa nie uzasadnia odmowy świadczenia pielęgnacyjnego.