Raport sporządzony w ramach umowy pomiędzy twórcą a zamawiającym, stanowiący efekt samodzielnej, kreatywnej pracy i posiadający indywidualny, oznaczony rezultat, jest dziełem. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu.

Umowa o świadczenie usług, nawet określona przez strony jako dzieło, podlega ocenie w kontekście przepisów publicznoprawnych. Decyzje organów NFZ o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie takiej umowy są zgodne z prawem, jeśli wynikają z ustalonego stanu faktycznego.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając sporne umowy za zlecenia, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Decyzja organu była zgodna z prawem, a argumenty skarżącego niewystarczające.

Wspólnik spółki komandytowej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie samego faktu posiadania statusu wspólnika, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Decyzja potwierdzająca ten obowiązek jest prawidłowa i zgodna z obowiązującym prawem, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy.

Umowy statystowania zawarte przez strony miały charakter umów o świadczenie usług, nie zaś umów o dzieło, co implikuje obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu uczestnika na podstawie przepisów o zleceniu.

Organ administracyjny może odmówić wszczęcia postępowania, jeśli organizacja społeczna nie udowodni interesu społecznego, gdy wynik postępowania nie będzie stanowił kontroli społecznej, a racjonalne wykładnie prawa wskazują na brak przesłanek merytorycznych.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będący obywatelem Korei Południowej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce, gdy zamieszkuje na jej terenie na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy oraz pobiera wynagrodzenie z tytułu swojej funkcji, niezależnie od regulacji umowy o zabezpieczeniu społecznym z Republiką Korei.

Umowy zawarte w przedmiocie statystowania w produkcjach audiowizualnych, które nie przewidują osiągnięcia zdefiniowanego rezultatu, podlegają klasyfikacji jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu, co rodzi obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o świadczenie usług, odnoszące się do czynności starannego działania, podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, gdy nieuwzględnione są cechy indywidualnego dzieła i uzgodnionego rezultatu. Umowy o charakterze usługi podlegają przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych.

8 lipca 2025 r. rząd przyjął projekt ustawy o ustalaniu wysokości emerytur z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznanych w czerwcu w latach 2009–2019 oraz rent rodzinnych po ubezpieczonych, którym przyznano emerytury w czerwcu w latach 2009–2019. Projekt przewiduje prawo do ponownego ustalenia ww. świadczeń emerytalno – rentowych.

9 lipca 2025 r. Sejm uchwalił ustawę o uchyleniu ustawy o Centralnej Informacji Emerytalnej. Przewiduje ona m.in. likwidację Centralnej Informacji Emerytalnej oraz zapewnienie ubezpieczonym dostępu do informacji o produktach emerytalnych za pośrednictwem aplikacji mObywatel.

Ponad 871 decyzji ZUS, 150 tys. stron dokumentacji, tysiące godzin pracy. Wszystkie sprawy wygrane przez przedsiębiorcę przed sądami w I i II instancji. W teorii - spektakularny sukces. W praktyce ekonomiczna porażka - wskazuje „Dziennik Gazeta Prawna".

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Umowy cywilnoprawne zawierane przez uczelnię z wykładowcami mają charakter umów o świadczenie usług, gdy brakuje indywidualizowanych wyników popartych weryfikowalnym rezultatem, co zasadniczo kwalifikuje je do obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Decyzje organów inspekcji sanitarnej oparte na orzeczeniach lekarskich stwierdzających brak związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniami układu ruchu skarżącego są prawidłowe. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w rozumieniu obowiązujących przepisów. Skarga kasacyjna oddalona ze względu na brak uzasadnionych podstaw.