Prawidłowość stwierdzenia przez organ rentowy ustania ubezpieczenia społecznego rolników zależy nie tylko od kwestii obowiązku zgłoszenia KRUS wznowienia działalności gospodarczej w stanie prawnym obowiązującym przed 24 sierpnia 2005 r ale i od wypełnienia obowiązku nałożonego art. 5a ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (w brzmieniu obowiązującym od 2 maja 2004

Uchwała Sądu Najwyższego z 15 marca 2006 r., II UZP 4/06, stwierdzająca, że „Całkowita niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do renty socjalnej może powstać po upływie okresów wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej” dotyczy wykładni prawa materialnego a nie procesowego. Innymi słowy z przepisu art. 4 ust. 1 o rencie socjalnej nie można wydobyć odmiennych

Nie jest wystarczające ustalenie braku niezdolności do pracy z uwagi na poszczególne schorzenia ubezpieczonego, ale konieczne jest dokonanie kompleksowej oceny stanu zdrowia pod tym kątem w przypadku mnogości schorzeń. Każde ze schorzeń traktowane oddzielnie może nie dawać podstawy, ze względu na stopień jego zaawansowania, do stwierdzenie takiego naruszenia sprawności organizmu, które całkowicie uniemożliwia

Przewidziane w art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenie nie ma charakteru socjalnego, gdyż wtedy zatraciłoby wyjątkowy charakter i stałoby się świadczeniem o charakterze powszechnym, w związku z tym nie ma też charakteru roszczeniowego, gdyż ustawa nie gwarantuje jego wypłaty, pozostawiając rozstrzygnięcie w tym zakresie decyzji Prezesa Rady Ministrów

Uznaniowy charakter decyzji wydanych na podstawie ar. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie wyklucza wprawdzie sądowej ich kontroli, lecz znacznie ogranicza jej zakres. Sąd administracyjny bada zgodność z prawem, lecz nie wnika w celowość wydania decyzji i rozstrzygnięcia sprawy w niej zawartego. Kontrola sądu w sprawach pozostawionych uznaniu administracyjnemu

W procedurze przyznawania świadczenia specjalnego, Prezes Rady Ministrów nie jest ograniczony kręgiem podmiotowym wskazanym w art. 67 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Niewątpliwie wyjątkowy charakter świadczenia specjalnego powoduje, że jego beneficjentów nie można zaliczyć do tej samej grupy, co podmioty, których uprawnienia do emerytury lub renty wynikają wprost z systemu ubezpieczeń społecznych