Prawidłowość stwierdzenia przez organ rentowy ustania ubezpieczenia społecznego rolników zależy nie tylko od kwestii obowiązku zgłoszenia KRUS wznowienia działalności gospodarczej w stanie prawnym obowiązującym przed 24 sierpnia 2005 r ale i od wypełnienia obowiązku nałożonego art. 5a ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (w brzmieniu obowiązującym od 2 maja 2004

Uchwała Sądu Najwyższego z 15 marca 2006 r., II UZP 4/06, stwierdzająca, że „Całkowita niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do renty socjalnej może powstać po upływie okresów wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej” dotyczy wykładni prawa materialnego a nie procesowego. Innymi słowy z przepisu art. 4 ust. 1 o rencie socjalnej nie można wydobyć odmiennych

Nie jest wystarczające ustalenie braku niezdolności do pracy z uwagi na poszczególne schorzenia ubezpieczonego, ale konieczne jest dokonanie kompleksowej oceny stanu zdrowia pod tym kątem w przypadku mnogości schorzeń. Każde ze schorzeń traktowane oddzielnie może nie dawać podstawy, ze względu na stopień jego zaawansowania, do stwierdzenie takiego naruszenia sprawności organizmu, które całkowicie uniemożliwia

Uznaniowy charakter decyzji wydanych na podstawie ar. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie wyklucza wprawdzie sądowej ich kontroli, lecz znacznie ogranicza jej zakres. Sąd administracyjny bada zgodność z prawem, lecz nie wnika w celowość wydania decyzji i rozstrzygnięcia sprawy w niej zawartego. Kontrola sądu w sprawach pozostawionych uznaniu administracyjnemu

Przewidziane w art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenie nie ma charakteru socjalnego, gdyż wtedy zatraciłoby wyjątkowy charakter i stałoby się świadczeniem o charakterze powszechnym, w związku z tym nie ma też charakteru roszczeniowego, gdyż ustawa nie gwarantuje jego wypłaty, pozostawiając rozstrzygnięcie w tym zakresie decyzji Prezesa Rady Ministrów

W procedurze przyznawania świadczenia specjalnego, Prezes Rady Ministrów nie jest ograniczony kręgiem podmiotowym wskazanym w art. 67 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Niewątpliwie wyjątkowy charakter świadczenia specjalnego powoduje, że jego beneficjentów nie można zaliczyć do tej samej grupy, co podmioty, których uprawnienia do emerytury lub renty wynikają wprost z systemu ubezpieczeń społecznych