Rozbieżność pomiędzy praktyką organu rentowego a poglądem sądu orzekającego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, o jakim mowa w art. 390 § 1 KPC. Ocena prawidłowości stosowania prawa przez jedną ze stron procesowych należy do sądu.

Przewidziane w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i wychowaniu w trzeźwości /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ kompetencje do określania w drodze uchwały warunków sprzedaży i podawania napojów alkoholowych nie obejmują uzależnienia wydania zezwolenia na sprzedaż od zgody właściciela lub zarządcy lokalu przeznaczonego na taką działalność.

Orzeczenie jednostki organizacyjnej właściwej do rozpoznawania chorób zawodowych ma charakter opinii biegłego /wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 1998 r. II SA/Wr 1980/97 - nie publikowany/. wprawdzie w kodeksie postępowania administracyjnego nie określono wymagań, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika że oprócz konkluzji powinna zwierać uzasadnienie zajętego stanowiska

Kwoty uiszczonych przez pracodawcę z funduszu płac składek z tytułu zawartych umów w ramach grupowego ubezpieczenia na życie pracowników, jako świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika na rzecz towarzystw ubezpieczeń osobowych, były przed dniem 9 lipca 1998 r. dochodem pracowników z pracy, od którego pracodawcy byli obowiązani opłacić składki na ubezpieczenie społeczne.

Okresy pracy pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach mogą być wykazywane tylko w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy /par. 2 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawach wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze - Dz.U. nr 8 poz. 43 ze zm./.

Zwiększenie świadczenia określonego w art. 15 ust. 3 - 3b ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) dolicza się na podstawie art. 21 ust. 4 tej ustawy do wysokości przysługującej najniższej emerytury.

Funkcjonariusz policji nie ma interesu prawnego w domaganiu się corocznie wydania zaświadczenia przez właściwego komendanta policji potwierdzającego fakty pełnienia służby w warunkach szczególnych zagrażających życiu i zdrowiu o jakich mowa par. 4 pkt 1-4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony

Przyczyny utraty prawa do zasiłku chorobowego określone w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.) nie uzasadniają same przez się rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Dyspozycję art. 89 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (jedn. tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25) wypełnia zachowanie się następcy, który po przekazaniu mu przez rodziców dobrze prosperującego gospodarstwa rolnego - okazując lekceważący stosunek wobec ich trudu - w ciągu kilku lat sprzedał inwentarz żywy i martwy, zaniechał uprawy gruntu i zaczął go wyprzedawać, a uzyskane znaczne środki

Skoro skarżący nie przedstawił dowodów podważających zasadność wydanych opinii przez placówki medyczne - Kolejowej służby zdrowia brak podstaw do stwierdzenia niewiarygodności tych opinii. W tym stanie rzeczy Sąd nie stwierdza by zaskarżone decyzje wydano z naruszeniem przepisów prawa.