Świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone mimo braku podstaw ustawowych można uznać za nienależnie pobrane jedynie wtedy, gdy pobierający posiadał świadomość przeszkód do ich pobierania; brak tej świadomości wyklucza obowiązek zwrotu, a niedopełnienie przez organy ustaleń tej świadomości skutkuje nieważnością decyzji.

Służba w Wojskach Ochrony Pogranicza może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury, przebieg kariery, opinie służbowe) bez konieczności udowadniania indywidualnych czynów represyjnych, przy czym istnieje domniemanie faktyczne wynikające z zaświadczenia IPN obalne przez

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy między rezygnacją z pracy a koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną. Brak takiego związku wyklucza prawo do świadczenia, nawet przy wykazanej opiece.

Opiekun osoby niepełnosprawnej, będący emerytem, może nabyć prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli z uwagi na sprawowaną opiekę zaprzestaje pobierać emeryturę i nie podejmuje zatrudnienia, niezależnie od wieku emerytalnego.

Decyzja organu administracji publicznej w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego została wydana z naruszeniem przepisów procesowych, co skutkowało uchyleniem wyroku sądu I instancji przez Naczelny Sąd Administracyjny i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w przypadku braku szczególnych okoliczności dotyczących sytuacji rodziny, organy administracyjne mogą odmówić umorzenia nienależnie pobranego świadczenia, nawet jeśli ze względu na trudną sytuację materialną umorzone zostały odsetki.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu istnienia innych zobowiązanych alimentacyjnie osób, nie jest zgodna z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., jeśli wnioskodawca faktycznie sprawuje stałą opiekę wymagającą rezygnacji z zatrudnienia. NSA uchyla postanowienie WSA oraz decyzje niższych instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż organy administracyjne są zobowiązane do pełnego poinformowania strony o formalnych wymogach zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przy ocenie wniosków o świadczenia pielęgnacyjne. Wadliwe pouczenia mogą skutkować uchyleniem decyzji o odmowie przyznania świadczenia.

Odmowa potwierdzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe musi być zgodna z przyjętymi prawem kryteriami przeciwwskazań oraz dokładnie uzasadniona; arbitralność i brak precyzyjnego uzasadnienia decyzji organu NFZ naruszają zasady postępowania administracyjnego.

Wnioskodawca, świadczący usługi marketingowe promujące klienta jako pracodawcę w branży IT, nie prowadzi reklamy napojów alkoholowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, co wyłącza obowiązek zapłaty opłaty określonej w art. 132 ust. 1 tejże ustawy.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, seminariów czy innych zajęć edukacyjnych, z uwagi na ich dydaktyczny charakter, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, a nie jako umowy o dzieło, nawet jeśli zawierają elementy autorskiej twórczości.

Sąd orzeka, że umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów zawarte między S. a I. S. stanowią umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. W związku z tym I. S. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba składająca oświadczenie o posiadaniu prawa do świadczeń zdrowotnych, działająca w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że jest ubezpieczona, nie jest zobowiązana do zwrotu kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej.

Dla celów zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia, organ i sąd prawidłowo przyjęli, że decydujące jest rzeczywiste prowadzenie działalności objętej właściwym kodem PKD, a nie wpis w rejestrze REGON. Skarga kasacyjna oddalona.

Służba w Wydziale Śledczym milicji podległej MSW może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury SB, opinie służbowe o zaangażowaniu ideologicznym, członkostwo w PZPR, przebieg kariery zawodowej) bez konieczności wykazywania działań represyjnych przez cały okres, gdyż totalitaryzm

Przesłanki podmiotowe i przedmiotowe oraz brak nowych okoliczności uniemożliwiają wznowienie postępowania w sprawie podejrzenia choroby zawodowej przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej rozstrzygniętej w 2010 roku.

Umowy o świadczenie usług pomiędzy F. S.A. a P.P., objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, nie były umowami o dzieło, lecz umowami o starannym działaniu, stąd decyzja organu NFZ była zgodna z prawem.

Podnoszone w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem cieśni nadgarstka a pracą zawodową skarżącej nie mają podstaw, gdyż udowodnione jest istnienie pozazawodowych przyczyn schorzeń, co skutkuje oddaleniem skargi.

W postępowaniu administracyjnym nie można ponownie badać tej samej sprawy zakończonej prawomocną decyzją ostateczną, jeśli nie zaistniały nowe okoliczności mogące wpłynąć na treść rozstrzygnięcia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak nowych istotnych okoliczności prawnych lub faktycznych wyklucza zmianę uprzednio prawomocnie zakończonego postępowania dotyczącego podejrzenia choroby zawodowej, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Opieka nad osobą niepełnosprawną, będąca przedmiotem świadczeń opiekuńczych, nie uzasadnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; brak związku przyczynowego między opieką a rezygnacją z zatrudnienia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w braku nowej, istotnej dla istoty sprawy okoliczności, umorzenie ponownie wszczętego postępowania opartego na tożsamym przedmiocie i faktycznych przesłankach, jest zgodne z art. 105 § 1 k.p.a., wykluczając jakiekolwiek nowe rozstrzygnięcie.

Osoba uprawniona do emerytury nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie dokonać wyboru pomiędzy tymi świadczeniami. Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych jest zgodny z Konstytucją RP w zakresie zasady niepołączalności świadczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że stwierdzenie choroby zawodowej można oprzeć na wysokiej prawdopodobności związku między sposobem wykonywania pracy a chorobą, zgodnie z art. 235¹ k.p., odrzucając konieczność wykluczenia wszystkich pozawywiadowczych przyczyn schorzenia.