Umorzenie należności z tytułu świadczeń alimentacyjnych jest wyjątkiem wymagającym istnienia nadzwyczajnych, obiektywnych okoliczności, wyróżniających skarżącego od innych dłużników. Zaniechania dłużnika nie mogą być premiowane ulgami, a standardowym rozwiązaniem jest odpowiedzialność za powstałe zaległości.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego może być udzielone tylko w razie rezygnacji z pobierania renty, jeżeli osoba spełnia warunki do wyższego świadczenia. Trybunał Konstytucyjny zapobiega różnicowaniu, ale nie umożliwia łączenia obu świadczeń. Przy braku zawieszenia renty odmowa jest zasadna.

Rada gminy, na podstawie art. 97 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej, jest uprawniona do określania szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia, w tym warunków zwolnienia z odpłatności, co nie narusza prawa.

Warunek "stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie dwóch kolejnych kontroli", stanowiący przesłankę podwyższenia o 100% stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, nie jest spełniony, gdy druga kontrola - choć przeprowadzona chronologicznie

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która zrezygnowała z pracy w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, niezależnie od istnienia innych osób zobowiązanych do alimentacji, jeśli zakres opieki uniemożliwia kontynuację zatrudnienia.

Przesłanką przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest faktyczne sprawowanie opieki, bez uzależnienia od udziału innych członków rodziny w obowiązku alimentacyjnym, w ramach tej samej grupy uprawnionych.

Do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia konieczne jest wykazanie, że opieka nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej, co oznacza istnienie bezpośredniego związku przyczynowego między rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaną opieką.

Uchylenie wyroku i decyzji administracyjnych z powodu błędnej wykładni art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.; przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzależnione od wcześniejszych przyczyn niepodejmowania pracy, lecz od braku możliwości podjęcia pracy spowodowanego sprawowaniem opieki.

Zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa rolnego, jako przesłanka do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego przez rolnika, wymaga zarówno zaprzestania faktycznej pracy w gospodarstwie, jak i podjęcia formalnych kroków, takich jak wykreślenie z ewidencji producentów rolnych, co potwierdza zakończenie prowadzenia działalności rolniczej.

Nienależnie pobrane świadczenie pielęgnacyjne może być uznane za takie tylko w sytuacji, gdy beneficjent był odpowiednio pouczony o obowiązku zgłaszania zmian mających wpływ na prawo do świadczenia, a brak takiego pouczenia skutkuje brakiem obowiązku zwrotu przez świadczeniobiorcę.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad osobą niepełnosprawną przysługuje tylko wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania stałej lub długotrwałej opieki nad tą osobą. Taki związek musi być rzeczywistą przeszkodą w podejmowaniu pracy zarobkowej.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad osobą niepełnosprawną pozostającą w związku małżeńskim nie przysługuje innym członkom rodziny, jeżeli współmałżonek tej osoby nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Brak możliwości przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego, zgodnie z art. 28 ust. 1 u.ś.r., stanowi podstawę do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, mimo spełnienia przez wnioskodawcę innych przesłanek.

Dla stwierdzenia opieki naprzemiennej konieczne jest ustalenie przemiennego zamieszkiwania dziecka z obojgiem rodziców, co musi wynikać z rozstrzygnięcia sądu powszechnego dla przyznania świadczenia wychowawczego.

Decyzje organów administracyjnych w przedmiocie zwrotu nienależnych świadczeń wychowawczych podlegają uchyleniu z powodów proceduralnych, w przypadku istotnych naruszeń zasad postępowania administracyjnego, zwłaszcza niewłaściwego ustalenia stanu faktycznego i oceny dowodów.

Z uwagi na domniemanie dochodu z gospodarstwa rolnego określone w art. 5 ust. 8 ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy doliczyć taki dochód do dochodu rodziny, chyba że dzierżawa spełnia warunki określone w ustawie o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje osobie sprawującej opiekę, która pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Jednakże możliwe jest zawieszenie prawa do renty w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego. Decyzja taka wymaga prokonstytucyjnej wykładni art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, musi dokonać wyboru i zrezygnować z renty. Wyrok TK nie znosi tego wymogu, wymagającego ingerencji ustawodawczej.

NSA, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził zasadność przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując na konieczność oceny stanu faktycznego w odniesieniu do diagnozy niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, jej faktycznego sprawowania oraz braku przeciwwskazań do uznania związku przyczynowego.

Decyzja odmowy przyznania dodatku węglowego wymaga starannej weryfikacji rzeczywistego źródła ogrzewania, a wpis w centralnej ewidencji emisyjności nie wyklucza konieczności przeprowadzenia dodatkowych czynności wyjaśniających przez organy administracyjne.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające może zostać przyznane przy braku dochodu zapewniającego niezbędne środki utrzymania, którego wykładnia nie może opierać się na analogii z przepisów o pomocy społecznej; wymaga rzeczywistej oceny dochodu.

Umieszczone w aptekach hasła "Teraz Taniej" stanowią niedozwoloną reklamę w rozumieniu art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej. Decyzja organu i kontrola sądowa były prawidłowe, a zaskarżony wyrok WSA podlega utrzymaniu.

Utrata rękojmi należytego prowadzenia apteki, wynikająca z nierzetelności prowadzenia ewidencji i składania nieprawdziwych oświadczeń, uzasadnia obligatoryjne cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki na podstawie art. 37ap ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo farmaceutyczne.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchyla się z powodu braku wskazań co do dalszego postępowania w uzasadnieniu wyroku, uniemożliwiając tym samym organowi administracji efektywne usunięcie uchybień w sprawie reklamy apteki w świetle art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego.