Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje osobom spełniającym ustawowe kryteria, w tym opłacającym składki na ubezpieczenia społeczne. Okresy pobierania zasiłku chorobowego nie są zaliczane do stażu wymaganego do przyznania tego zasiłku, zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia.

NSA potwierdza, że decyzja Prezesa ZUS o odmowie przyznania świadczenia w drodze wyjątku może być uchylona, gdy nie uwzględnia "szczególnych okoliczności" określonych w art. 83 ustawy emerytalnej, wymagających pełnej oceny i uwzględnienia wszelkich dowodów oraz zasad proceduralnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż bezpośredni związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną spełnia przesłanki do przyznania świadczenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r. Uchylił błędne decyzje organów administracyjnych i wyrok WSA, kierując sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Organ administracyjny rozstrzygając sprawę o przyznanie dodatku węglowego musi uwzględnić rzeczywiste wykorzystanie urządzeń grzewczych. Deklaracje w ewidencji emisyjności, jeśli nie korespondują ze stanem faktycznym, nie mogą być jedynym kryterium odmowy świadczenia.

Sporadyczna dorywcza działalność zarobkowa nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli faktyczne sprawowanie stałej opieki nad osobą niepełnosprawną uzasadnia rezygnację z stałego zatrudnienia. Sąd uznaje opiekę wykraczającą poza zwykłe obowiązki alimentacyjne za spełniającą warunki przyznania świadczenia.

Nieprawidłowo ustalenia faktyczne nie mogą być skutecznie zaskarżane w ramach skargi kasacyjnej bez precyzyjnego wskazania naruszeń przepisów proceduralnych przez sąd pierwszej instancji, co skutkuje brakiem podstaw do przyznania kasacyjnego dodatku węglowego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że ze względu na niespełnienie przesłanek ustawowych, w szczególności przewidzianych w art. 28 ust. 3a u.s.u.s., odmowa umorzenia należności przez ZUS była zgodna z prawem. Pomoc de minimis, choć dopuszczalna, nie mogła zostać przyznana z uwagi na brak nadzwyczajnych okoliczności.

Obecność innych osób z obowiązkiem alimentacyjnym nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego; kluczowy jest związek przyczynowy między opieką a brakiem zatrudnienia.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia może być przyznane jedynie osobom posiadającym ustawowy obowiązek alimentacyjny wobec osoby wymagającej opieki oraz spełniającym kryteria pokrewieństwa i stanu zdrowia określone w ustawie o świadczeniach rodzinnych.

Umowa o świadczenie usług edukacyjnych, realizująca cel dydaktyczny, nie może być uznana za umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c.; tym samym podlega ona obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Przepis art. 356 § 1 k.s.h. nie ustanawia samodzielnie obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych; ich prawna kwalifikacja może wymagać zastosowania przepisów kodeksu cywilnego dla stwierdzenia obowiązku ubezpieczeniowego.

Związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością opieki musi być bezpośredni i adekwatny do stopnia niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, co uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane osobie opiekującej się niepełnosprawnym członkiem rodziny, nawet przy istnieniu rodzeństwa, jeśli sprawowana opieka istotnie uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej. Należna jest weryfikacja okoliczności i związków przyczynowo-skutkowych konkretnych przypadków.

Polecenie Ministra Zdrowia z 4 września 2020 r. dotyczące wypłaty dodatkowego świadczenia pieniężnego (tzw. dodatku covidowego) dla osób wykonujących zawód medyczny nie stanowi źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 k.p., kształtującego treść stosunku pracy między pracownikiem zatrudnionym w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej (SPZOZ) niebędącym jednostką sfery budżetowej a tym

Uchwała Rady Miejskiej w Wieluniu z dnia 23 listopada 2023 r. w przedmiocie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii ma charakter aktu wewnętrznego, nie wymagającego ogłoszenia, jako że adresuje się jedynie do struktur administracyjnych gminy, zgodnie z prawem materialnym i proceduralnym.

Odnosząc się do wykładni art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zaistnienie związku przyczynowego między brakiem zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną nie wymaga czasowej korelacji między rezygnacją z pracy a niepełnosprawnością opiekowanej osoby.

Umowa polegająca na przeprowadzeniu zajęć dydaktycznych nie stanowi umowy o dzieło, lecz o świadczenie usług, gdzie umowy te obejmują obowiązek starannego działania, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Skarżący podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Dla uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych (wykaz A, dział XIV, poz. 16 rozporządzenia RM z 7.02.1983 r.) nie wystarczy ustalenie, że pracownik wykonywał naprawy zarówno w kanałach jak i poza nimi. Konieczne są szczegółowe ustalenia faktyczne dotyczące organizacji pracy, czasu spędzanego w kanałach remontowych oraz charakteru

Naczelny Sąd Administracyjny, przyjmując prawidłowość ustaleń organów niższej instancji, zdecydował o oddaleniu skargi kasacyjnej B.K. z uwagi na brak przesłanek przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że konieczność sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną stanowi uzasadnioną przyczynę rezygnacji z zatrudnienia, a obecność rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, przysługuje wyłącznie jedno z tych świadczeń. Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga braku prawa do zasiłku opiekuńczego.

Decyzja o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego winna uwzględniać rzeczywisty związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z pracy a koniecznością stałej opieki nad niepełnosprawnym, nie zaś formalne przesłanki dotyczące terminów.

Rejestracja w ewidencji producentów rolnych nie przesądza o ciągłym prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Faktyczne zaprzestanie działalności w gospodarstwie, przy braku roszczeń o dopłaty, nie stanowi przeszkody do świadczenia pielęgnacyjnego, co NSA potwierdził poprzez uchylenie wcześniejszych rozstrzygnięć.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że prawomocne uchybienie terminu nie czyni postępowania o jego przywrócenie bezprzedmiotowym. Każda skarga, nawet dotycząca tożsamych kwestii, winna być rozpatrzona merytorycznie niezależnie od kolejności ich wpływu.