Każdy członek gospodarstwa domowego, które spełnia warunki określone w ustawie, może skutecznie ubiegać się o dodatek elektryczny, niezależnie od posiadania umowy o dostawę energii elektrycznej, pod warunkiem, że główne źródło ogrzewania jest zasilane energią elektryczną.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż brak formalnego wyodrębnienia adresu nie stoi na przeszkodzie przyznaniu dodatku węglowego, jeśli wnioskodawca złoży oświadczenie o braku takiej możliwości, a organy administracyjne winny działać w granicach prawa, unikając nakładania nieprzewidzianych wymogów formalnych.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego nie mogą być przyznane, jeżeli wysokość dochodu członka rodziny, w tym małżonka, pozostaje nieustalona; członkowie rodziny są uwzględniani wedle formalnej wykładni ustawy, niezależnie od stosunków pomiędzy nimi.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, brak wykazania dochodów członka rodziny zarobkującego za granicą uniemożliwia przyznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego, co skutkuje utrzymaniem w mocy decyzji odmownych organów administracji w takich przypadkach.

Dodatek elektryczny przysługuje gospodarstwu domowemu, a wniosek o jego przyznanie może złożyć każdy dorosły jego członek, niezależnie od tego, kto jest formalnym odbiorcą końcowym energii elektrycznej.

Niezależnie od okoliczności przedstawionych przez skarżącego, przyznanie świadczenia wychowawczego podlega ścisłemu reżimowi prawnemu, gdzie fundamentalne znaczenie ma oparcie decyzji na sądowym orzeczeniu dotyczącym opieki naprzemiennej. NSA potwierdził poprawność wcześniejszych orzeczeń administracyjnych, nie dopatrzywszy się rażącego naruszenia prawa.

Pojedyncze pobieranie świadczenia przedemerytalnego nie wyklucza a priori prawa do świadczenia pielęgnacyjnego; organy administracyjne mają obowiązek zapewnić realną możliwość dokonania wyboru pomiędzy tymi świadczeniami w zgodzie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Dla przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku, szczególne okoliczności winny być ocenione z uwzględnieniem pełnego materiału dowodowego. Przerzucenie ciężaru dowodu na wnioskodawcę, bez aktywnego podejścia organu administracyjnego, narusza zasadę prawdy obiektywnej.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może równocześnie korzystać ze świadczenia pielęgnacyjnego, o ile nie zawiesi wypłaty renty. Organy prawidłowo odmówiły przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, gdyż skarżący nie zawiesił pobierania renty, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami i orzecznictwem NSA.

Deklaracje w ewidencji emisyjności budynków nie determinują wyłącznie prawa do dodatku węglowego; wymagana jest pełna weryfikacja stanu faktycznego gospodarstw domowych stosujących dodatki energetyczne.

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku wymaga wykazania szczególnych okoliczności uniemożliwiających uprzednie nabycie uprawnień do świadczenia, co nie zostało udowodnione; trudności życiowe i ekonomiczne bez związku z całkowitą niezdolnością do pracy nie spełniają tej przesłanki.

Uprawnienie do proporcjonalnego zmniejszenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe przewidziane w art. 18 ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych przysługuje wszystkim osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą w przypadku niezdolności do pracy trwającej przez część miesiąca, jeżeli z jej tytułu ubezpieczony spełnia warunki

Dla zakwalifikowania danej działalności jako pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 Prawa przedsiębiorców w związku z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych istotne znaczenie ma jej ciągłość oraz zorganizowany i zarobkowy charakter, przy czym wszystkie te przesłanki muszą wystąpić kumulatywnie. Prowadzenie regularnych zajęć dydaktycznych (dwa razy w tygodniu

1. Od dnia 1 lipca 2022 r. cechą kwalifikującą do grupy zawodowej nr 2, o której mowa w załączniku do ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1473 ze zm.) było legitymowanie się pielęgniarki tytułem zawodowym: magister pielęgniarstwa albo legitymowanie się położnej

Sąd powszechny jest uprawniony do odmowy zastosowania przepisu ustawy uznanego za sprzeczny z Konstytucją RP, gdy sprzeczność ma charakter oczywisty, co nie narusza kompetencji Trybunału Konstytucyjnego. Przepisy art. 15c ust. 3 i art. 22a ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy służb mundurowych są niezgodne z zasadą proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji

Umowa, której przedmiotem jest przeprowadzenie szkoleń oraz wykładów o charakterze dydaktycznym, nawet jeśli wymagają one unikatowej wiedzy i umiejętności wykonawcy, nie stanowi umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c., lecz umowę starannego działania (umowę o świadczenie usług z art. 750 k.c.), gdy przedmiot umowy nie został precyzyjnie określony in concreto, temat poszczególnych wykładów pozostawiono

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy służb mundurowych, limitujący wysokość emerytury funkcjonariusza do pułapu przeciętnej emerytury z systemu powszechnego, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1-3 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP i nie może być stosowany w przypadku funkcjonariusza, który pełnił służbę na rzecz totalitarnego

Umowa dotycząca prowadzenia zajęć dydaktycznych, niezależnie od nazwy, jest umową o świadczenie usług, nie zaś umową o dzieło. W związku z tym, płatnik składek jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy służb mundurowych, limitujący wysokość emerytury funkcjonariusza do pułapu przeciętnej emerytury z systemu powszechnego, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1-3 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP w sposób oczywisty i nie może być stosowany w przypadku funkcjonariusza, którego wysokość

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2025 r., sygn. akt: V SA/Wa 441/24, oddalające skargę kasacyjną w sprawie o cofnięcie uprawnień do wystawiania zaświadczeń lekarskich wskutek stwierdzonych nieprawidłowości w procesie orzekania o czasowej niezdolności do pracy, potwierdzając zasadność decyzji Ministra oraz wymóg przestrzegania przepisów o dokumentacji medycznej.

Umowy cywilnoprawne o wykonywanie zajęć dydaktycznych w języku angielskim były umowami o świadczenie usług, a nie umowami o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego zainteresowanej na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie można skutecznie zarzucać naruszenia prawa materialnego bez uprzedniego zakwestionowania ustaleń faktycznych, na których oparto decyzję organu i wyrok sądu I instancji. Brak związku przyczynowego w rezygnacji z zatrudnienia w związku z opieką uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzje administracyjne dotyczące choroby zawodowej zmarłego pracownika powinny być skierowane do osoby żyjącej, posiadającej interes prawny, co umożliwia jej uczestnictwo w postępowaniu. W ramach tych postępowań członkowie rodziny mogą dochodzić ustaleń dot. choroby zawodowej zmarłego.

W sprawach dotyczących świadczeń pielęgnacyjnych, o ile nie nastąpiły istotne zmiany stanu faktycznego lub prawnego, ponowne rozpoznanie tożsamej sprawy jest niedopuszczalne. Zachodzi powaga rzeczy osądzonej, a wcześniejsze decyzje związane z ostatecznością wyroku pozostają w mocy.