Za chorobę zawodową można uznać schorzenie wymienione w wykazie chorób zawodowych, jeżeli bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem został wykazany związek przyczynowy z warunkami pracy. Skarga na decyzję stwierdzającą chorobę zawodową jako irracjonalną oddalono.

Brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej schorzeń układu ruchu u K. C. z uwagi na orzeczenia lekarskie wykluczające istnienie jednostki chorobowej wpisanej w wykaz chorób zawodowych oraz brak związku przyczynowego z wykonywaną pracą.

Zawarcie w uchwale normy prawnej określającej datę wejścia w życie z mocą wsteczną, uznaje się za dopuszczalne, gdy realizuje ona wartości konstytucyjne poprawiające sytuację adresatów, przy równoczesnym nieszkodzeniu innym, wspierając zasadę demokratycznego państwa prawnego.

Postanowienia aktu normatywnego mogą wchodzić w życie z dniem ogłoszenia oraz mieć wsteczną moc obowiązującą, jeśli realizują istotny interes społeczny i nie naruszają podstawowych zasad demokratycznego państwa prawnego.

W przypadku zbiegu praw do różnych świadczeń, organ powinien uwzględnić oświadczenie o rezygnacji z jednego z nich, przyznając nowe świadczenie od daty wniosku, chyba że przepisy prawa wyraźnie nakazują inną interpretację.

Związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną należy oceniać na dzień składania wniosku — uprzednie niepodejmowanie zatrudnienia z innych powodów nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Brak wpisu do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą wyklucza przyznanie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości, przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l.

Uchyla się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzje organów administracyjnych, uznając istnienie związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaną opieką nad niepełnosprawną, co uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Przepisy ustawy okołobudżetowej na rok 2022 modyfikujące sposób ustalania wynagrodzenia prokuratorów w sposób dyskrecjonalny i oderwany od obiektywnych kryteriów są niezgodne z zasadą demokratycznego państwa prawa z art. 2 Konstytucji RP. W przypadku kolizji między stabilnym ustawowym standardem wynagradzania prokuratorów przewidzianym w ustawie Prawo o prokuraturze a przepisami epizodycznymi ustawy

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że brak ustaleń dotyczących realnej konieczności sprawowania opieki w kontekście niemożności podjęcia pracy jest podstawą do uchylenia decyzji odmawiającej świadczenia pielęgnacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując decyzję SKO i orzeczenie WSA, uznając, że brak było przesłanek do umorzenia nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego.

Organ administracyjny przyznający zasiłek pielęgnacyjny, związany jest określeniami zawartymi w orzeczeniu o niepełnosprawności i nie może samodzielnie ustalać daty powstania niepełnosprawności. Brak ustalenia daty w orzeczeniu implikuje brak prawa do zasiłku.

Zła sytuacja finansowa dłużnika alimentacyjnego, będąc powszechną wśród zobowiązanych, sama w sobie nie uzasadnia zastosowania instytucji umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Rozstrzyganie wniosku w tym zakresie mieści się w granicach uznania administracyjnego.

Użycie w nazwie apteki sformułowania "TANICH LEKÓW" narusza art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, stanowiąc niedozwoloną reklamę, co skutkuje nieważnością decyzji o nadaniu nazwy z uwagi na groźbę administracyjnej kary finansowej.

Umowa o udział muzyka w konkretnych spektaklach, będącą wynikiem artystycznym, spełnia przesłanki umowy o dzieło, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach, nawet w przypadku interpretacji tych umów jako niematerialne dzieło.

Sporządzenie skargi kasacyjnej musi spełniać wymogi formalne przewidziane dla tego środka zaskarżenia. W sprawie zawieszenia działalności gospodarczej zwolnienie z opłacania składek byłoby zasadne jedynie po spełnieniu minimalnego okresu zawieszenia działalności przewidzianego w art. 23 ust. 1 p.p. Fakt wznowienia działalności przed terminem warunkowym skutkował odmową zwolnienia.

Zdaniem NSA, umowy polegające na przepisywaniu danych z jednego zasobu do drugiego, bez stworzenia unikalnego dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

W sprawie dotyczącej nienależnie pobranych świadczeń wychowawczych, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że definicja rodziny w przepisach krajowych wyłącza możliwość traktowania ojca dzieci jako jej członka, jeżeli dzieci nie zamieszkują z nim i pozostają na jego utrzymaniu.

NSA potwierdza, że umowa cywilnoprawna musi być w całości odmiennie kwalifikowana, gdy nie wykazuje cech umowy o dzieło. Organ, nie badając pełnego kontekstu i celu umowy, nie może prawidłowo określić obowiązku składkowego.

Wykonywanie codziennych czynności opiekuńczych nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli opieka spełnia wymóg stałości i długotrwałości, a obowiązek alimentacyjny innych osób nie stanowi przesłanki negatywnej dla przyznania świadczenia.

W sprawie o sygn. akt I OSK 967/24 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że brak jest podstaw do uznania decyzji organu o odmowie umorzenia odsetek od świadczeń alimentacyjnych oraz ich rozłożenia na raty za bezprawną, zważywszy na uznaniowy charakter tych decyzji oraz nieistnienie szczególnych okoliczności na ich zasadność.

Umowy o świadczenie usług, polegające na przepisaniu i wprowadzaniu danych do aplikacji, spełniające charakter jedynie starannego działania, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w kontekście obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa artystycznego wykonania utworu przez solistę w spektaklu stanowi w świetle art. 627 k.c. umowę o dzieło, co wyklucza podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach.

Sąd orzeka, iż umowy powielające czynności rutynowe, bez celu osiągnięcia zindywidualizowanego rezultatu, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, skutkując obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.