Organ administracji, uwzględniając zasady konstytucyjne oraz Konwencję o Prawach Dziecka, winien przyjąć, że osoba faktycznie sprawująca pieczę nad małoletnim ma prawo do wnioskowania o świadczenia alimentacyjne z funduszu alimentacyjnego, nawet jeśli nie jest jego przedstawicielem ustawowym.

Z art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie można wnosić, że posiadanie licznego rodzeństwa wyklucza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a zakres opieki obejmuje także czynności domowe jako przeszkodę w podjęciu pracy.

Skarga kasacyjna T.N. na wyrok WSA w Krakowie dotyczący odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podlegała oddaleniu z powodu nieprawidłowego określenia podstaw kasacyjnych, uniemożliwiającego ocenę zasadności zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając brak podstaw prawnych wskazanych w skardze kasacyjnej, oddala skargę o uchylenie uchwały rozwiązującej stosunek pracy, wskazując na prawidłowość wykładni i zastosowania przepisów przez sąd pierwszej instancji.

Umowa o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej nie jest umową zlecenia w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, co pozwala na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie pełniącej tę funkcję, mimo osiągania przychodów z tytułu tej umowy.

Wobec zbiegu uprawnień skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, brak wyraźnego wyboru świadczenia uniemożliwia przyznanie pielęgnacyjnego. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o zasiłku była prawidłowa."}

Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, posiadająca ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, nie może jednocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego, o ile nie zrezygnuje z pobierania renty – zasada niepołączalności świadczeń pozostaje w mocy.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia na rzecz opieki nad niepełnosprawną, niezależnie od istnienia rodzeństwa również obciążonego obowiązkiem alimentacyjnym, jeśli warunki opieki uniemożliwiają podjęcie pracy.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga wykazania związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od zdolności innych członków rodziny do wsparcia. Błędy proceduralne w ocenie dowodów mogą prowadzić do uchylenia decyzji odmownej.

Organ administracyjny narusza zasady postępowania administracyjnego, gdy wyłącza stronę ze swojego udziału w postępowaniu, skutkując unieważnieniem decyzji o zawieszeniu członka zarządu za niewykonanie poleceń w zakresie przeciwdziałania COVID-19.

NSA potwierdził, że zakres sprawowanej przez A.H. opieki nie uniemożliwiał jej podjęcia zatrudnienia, a proces administracyjny i orzeczniczy przebiegł zgodnie z wymogami prawa, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie ćwiczeń fitness, stanowi umowę podlegającą pod przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło, z uwagi na brak zindywidualizowanego rezultatu oraz powtarzalność świadczeń.

Zakaz wynikający z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne nie konstytuuje obowiązku daniny publicznej, przez co nie podlega interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców.

Skarga kasacyjna nieskuteczna; zasady przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego nie naruszone. Opieka nad osobą niepełnosprawną musi uniemożliwiać zatrudnienie. NSA podtrzymuje decyzję WSA na podstawie wkazanego materiału dowodowego.

Sytuacja dochodowa i zdrowotna skarżącego nie uzasadniała obniżenia raty alimentacyjnej poniżej 600 zł. Organy administracyjne prawidłowo skonstruowały i oceniły materiał dowodowy oraz przestrzegły zasad uznania przy decyzjach uznaniowych.

Zakaz dystrybucji leków na podstawie art. 86a ustawy Prawo farmaceutyczne nie stanowi obowiązku świadczenia daniny publicznej w rozumieniu art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców, wobec czego nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Świadczenia niepieniężne wspólników spółki z o.o., spełniające charakter świadczeń usługowych, kwalifikują się do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jako umowy zlecenia zgodnie z art. 750 k.c., co wynika z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Skarga kasacyjna zarzucająca naruszenie przepisów postępowania i prawa materialnego przez błędną interpretację art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest zasadna. NSA uchyla wyrok WSA i decyzję ZUS, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem aspektów zdrowotnych skarżącej.

Świadczenie pielęgnacyjne osobom pobierającym rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy może być przyznane, jeśli zdecydują się na rezygnację z tego świadczenia, co wynika z derogacyjnego wyroku TK; brak rezygnacji uzasadnia odmowę świadczenia.

Zakazy wynikające z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne, regulujące dystrybucję produktów leczniczych, nie stanowią danin publicznych, co wyklucza możliwość interpretacji na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców dotyczącej obowiązków daninowych.

NSA oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o., uznając, że decyzja WSA była zgodna z prawem, a wykładnia art. 31zo ust. 10 ustawy COVID-19 i stosowanie art. 32 Konstytucji RP w zarzutach nierówności były prawidłowe.

NSA uznał, że niewystarczające uzasadnienie wyroku WSA oraz niepełna analiza prawna skutkują uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy w celu spełnienia wymagań art. 141 § 4 p.p.s.a.

Organ administracyjny ma obowiązek dokładnie wyjaśnić stan faktyczny w zakresie rzeczywistej działalności gospodarczej, której przeważający rodzaj ma kluczowe znaczenie dla przyznania zwolnienia z opłacania składek, z uwzględnieniem dowodów weryfikujących dane z rejestru REGON.

"Składki znane" w art. 31zq ust. 4 uCOVID-19 obejmują składki zadeklarowane przed 30 czerwca 2020 r., w tym z korekt deklaracji, co obliguje organ do ich uwzględnienia przy zwolnieniu. NSA odrzucił węższą interpretację stosowaną przez ZUS.