Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.

Nie wykazano zaistnienia szczególnych okoliczności uzasadniających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, w związku z niespełnieniem przez zmarłego ustawowych wymagań okresu składkowego i nieskładkowego. Skarga kasacyjna oddalona.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przyznawane są jedynie na przyszłość, od miesiąca złożenia wniosku, nie zaś wstecznie; skarga kasacyjna w sprawie odmowy wstecznego przyznania takiego świadczenia zostaje oddalona.

ZUS nie jest uprawniony do umarzania należności z tytułu składek finansowanych przez ubezpieczonych, którzy nie są płatnikami; przepisy ustawy wykluczają takie merytoryczne rozstrzyganie. Nie istnieją podstawy prawne do umorzenia składek, których obciążenie długami wynika z roli spadkobiercy.

Ograniczona odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkowe zgodnie z art. 1031 Kodeksu cywilnego nie stanowi samodzielnej podstawy wszczęcia postępowania umorzeniowego przez organ administracyjny.

Sąd oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak dowodowego wykazania statusu ubezpieczeniowego skarżącej, co jest warunkiem sine qua non do przyznania świadczenia w drodze wyjątku, oraz braku naruszenia procedury prawnej przez organy i sądy pierwszej instancji.

Obecność innych osób zobowiązanych do alimentacji nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, gdy skarżący wykonuje pełną opiekę nad osobą niepełnosprawną, wykluczającą jego aktywność zawodową.

Brak podstaw prawnych do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego wstecznie za okres od 2004 do 2019 roku; zasiłek można przyznać od daty złożenia kompletnego wniosku. Postępowanie kasacyjne i zarzuty proceduralne bezzasadne.

Przyznanie świadczenia wyjątkowego na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga wykazania istnienia szczególnych okoliczności niezależnych od wnioskodawcy. Świadome niezgłoszenie do ubezpieczeń społecznych nie stanowi takiej okoliczności.

Sąd potwierdził, że naruszenie przez świadczeniodawcę zasad kolejności szczepień w okresie zwiększonego zapotrzebowania na szczepionki, uzasadniało decyzję o zwrocie przyznanych środków publicznych, z uwagi na ograniczenie dostępności szczepień dla osób uprawnionych.

Podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. wynika z posiadania tego statusu, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności lub osiągania przychodów.

NSA oddalił skargę kasacyjną T.S. o świadczenie pielęgnacyjne, uznając, że brak jest bezpośredniego związku przyczynowego między niepodejmowaniem zatrudnienia a opieką nad matką, przy jednoczesnej możliwości pracy. Zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego były nieuzasadnione.

Podstawą powstania obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej jest jej faktyczne wykonywanie, jednak ocena tej przesłanki musi uwzględniać całokształt okoliczności sprawy, w tym specyfikę prowadzonej działalności, przy czym przerwy w wykonywaniu działalności spowodowane niezdolnością do pracy objętą ubezpieczeniem chorobowym nie mogą być traktowane

Do zastosowania art. 84 ust. 1-2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie wystarczy stwierdzenie, że świadczenie zostało wypłacone bez podstawy prawnej w postaci podlegania ubezpieczeniu, lecz konieczne jest dokonanie wyczerpujących ustaleń faktycznych dotyczących stanu świadomości osoby pobierającej świadczenie w momencie jego otrzymania, w szczególności czy była ona pouczona przez organ rentowy

Art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy narusza konstytucyjne zasady równego traktowania, proporcjonalności i sprawiedliwości społecznej, gdy stosuje się go do funkcjonariuszy, którzy kontynuowali służbę po 1989 r. i nabyli prawa emerytalne głównie z okresu służby nieobarczanego oceną służby na rzecz totalitarnego państwa, gdyż prowadzi to do nieuzasadnionego "równania w dół

W wypadku braku zakończenia procesu wychowania dziecka w wyniku jego przedwczesnej śmierci, przesłanka "wychowała" określona w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym nie zostaje spełniona, co wyklucza przyznanie świadczenia.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane, jeśli strona posiada inne uprawnienia do świadczeń opiekuńczych, przy czym okres obowiązywania tych świadczeń determinuje okres przyznania nowego świadczenia [art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b uśr, art. 27 ust. 5 pkt 3 uśr]. Skarga kasacyjna w całości oddalona.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeśli sprawowana opieka, mimo jej znaczenia, nie wyklucza możliwości zatrudnienia. Ocena zakresu opieki i jej wpływu na możliwość pracy jest kluczowa dla przyznania tego świadczenia.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie innej niż współmałżonek jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że trwałość orzeczenia o niepełnosprawności musi być uwzględniona przed wydaniem decyzji.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie związku przyczynowego między niepodejmowaniem pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną; brak tego związku skutkuje odmową świadczenia (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Udział w stażu zawodowym, nawet zdalnym, uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia, gdyż stanowi formę aktywności zawodowej. Decyzję przyznającą świadczenie można uznać za zasadną dopiero po zakończeniu takiego stażu.

Skarga kasacyjna K.S. dotycząca przyznania świadczenia pielęgnacyjnego została oddalona, gdyż nie wykazano błędów w ocenie stanu faktycznego i prawnego sprawy przez WSA oraz nie spełniono wymogu związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z pracy a opieką.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest bycie osobą obciążoną obowiązkiem alimentacyjnym wobec osoby wymagającej opieki. Synowa nie jest uprawniona do świadczenia, gdy syn osoby niepełnosprawnej żyje i nie jest niepełnosprawny.

Trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy liczyć od daty uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego. Jest to termin materialny, nieprzywracalny, i jego upływ oznacza niemożność skutecznego złożenia wniosku o przyznanie świadczenia uzależnionego od niepełnosprawności.