Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o świadczenie usług, odnoszące się do czynności starannego działania, podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, gdy nieuwzględnione są cechy indywidualnego dzieła i uzgodnionego rezultatu. Umowy o charakterze usługi podlegają przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych.

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Umowy cywilnoprawne zawierane przez uczelnię z wykładowcami mają charakter umów o świadczenie usług, gdy brakuje indywidualizowanych wyników popartych weryfikowalnym rezultatem, co zasadniczo kwalifikuje je do obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Decyzje organów inspekcji sanitarnej oparte na orzeczeniach lekarskich stwierdzających brak związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniami układu ruchu skarżącego są prawidłowe. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w rozumieniu obowiązujących przepisów. Skarga kasacyjna oddalona ze względu na brak uzasadnionych podstaw.

Należy uznać za zgodne z prawem odmowę umorzenia zaległych odsetek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gdy przesłanki całkowitej nieściągalności długu, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, nie zostały spełnione.

Skarga kasacyjna S. P. przeciwko decyzji ZUS o nieumorzeniu należności składkowych zostaje oddalona. ZUS prawidłowo uznało brak podstaw do umorzenia, zważywszy na niewystarczające dowody dotyczące sytuacji zdrowotnej i finansowej skarżącego oraz brak przedawnienia egzekwowanych należności zabezpieczonych hipotecznie.

Skarga kasacyjna oddalona jako bezzasadna ze względu na brak podstaw prawnych i niewykazanie naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego przez sąd pierwszej instancji.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych, możliwe jest przyznanie tylko jednego świadczenia. Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od daty złożenia wniosku wymaga uprzedniego uchylenia z mocy decyzji prawa do konkurencyjnego zasiłku.

Uchwała Rady Miasta Poznania ograniczająca sprzedaż alkoholu w godzinach nocnych jest zgodna z ustawą o wychowaniu w trzeźwości. Uprawnienia gminy do wprowadzenia takich ograniczeń są zgodne z prawem, jeśli mają na celu ochronę zdrowia publicznego i porządku publicznego.

Umowa zawarta przez uczelnię z osobą wykonującą pracę miała charakter umowy o świadczenie usług, podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Bratanica osoby z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny względem tej osoby, jak wymaga tego art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Obowiązek dostosowania godzin pracy aptek do uchwał rady powiatu, w tym pełnienia dyżurów nocnych, stanowi integralną część wymagań dotyczących obrotu produktami leczniczymi, umożliwiając organom inspekcji farmaceutycznej nakładanie decyzji administracyjnych nakazujących usunięcie uchybień.

Posiadanie prawa do zasiłku stałego wyklucza jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej o przyznanie świadczenia.

Dla przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, konieczne jest ustalenie realnej konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, wykluczającej możliwość podjęcia zatrudnienia, niezależnie od posiadania rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji.

NSA oddalił skargę kasacyjną M.R., uznając, że odmowa wszczęcia postępowania przez ZUS, oparta na art. 61a § 1 k.p.a., była zasadna z uwagi na brak prawomocności decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania.

Obowiązek alimentacji przez rodzeństwo nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie faktycznie sprawującej opiekę, jeśli z tego powodu zrezygnowała z zatrudnienia (art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.).

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ukończeniu 30 roku życia wymaga wykazania co najmniej 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę lub powstanie niezdolności do pracy, przy czym okresy nieskładkowe uwzględnia się wyłącznie w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych z tego samego

Pozorowanie prowadzenia działalności gospodarczej poprzez jej zarejestrowanie z maksymalną podstawą wymiaru składek wyłącznie w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, bez zamiaru faktycznego jej prowadzenia, stanowi świadome wprowadzenie organu rentowego w błąd w rozumieniu art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, uzasadniające obowiązek zwrotu nienależnie

Brak czasowej korelacji pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a wystąpieniem niepełnosprawności nie wyklucza związku przyczynowego, uprawniającego do świadczenia pielęgnacyjnego. Obowiązek alimentacyjny rodzeństwa nie uniemożliwia przyznania świadczenia temu z dzieci, które rezygnuje z pracy w celu opieki nad rodzicem.

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 u.f.u.s. wymaga spełnienia wszystkich przesłanek, w tym istnienia całkowitej niezdolności do pracy oraz braku niezbędnych środków utrzymania. Brak dowodów niezależnych od woli skarżącej okoliczności wyklucza przyznanie świadczenia.

Sytuacja materialna strony, choć trudna, nie uzasadniała umorzenia nienależnie pobranych świadczeń alimentacyjnych; rozłożenie ich na raty było adekwatnym środkiem wsparcia.

Osoba pobierająca emeryturę nie może otrzymać świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana przepisów nie wpływa na decyzje wydane w starym stanie prawnym, o ile nie spełniono wcześniej wszystkich przesłanek.

Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.