W sprawie o zwrot emerytury górniczej ze względu na przyjęcie niewłaściwego przelicznika z tytułu wykonywania pracy pod ziemią, wartością przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym jest różnica pomiędzy wartością świadczenia pobieranego przez ubezpieczonego, a hipotetyczną wartością świadczenia, jakie by otrzymywał, gdyby jego żądanie zastosowania wyższego przelicznika zostało uwzględnione.

W uzasadnionych przypadkach wskazana przez wnoszącego kasację wartość przedmiotu zaskarżenia podlega sprawdzeniu przez sąd apelacyjny, który bada, czyjej oznaczenie nastąpiło zgodnie z regułami określonymi w art. 19-24 KPC.

Przepisy art. 44 ustawy o zawodzie lekarza i art. 24 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej mają charakter przepisów szczególnych i nadal obowiązują, gdyż art. 3 § 1 Przepisów wprowadzających Kodeks karny statuujący, że „z dniem wejścia w życie kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej”, nie może odnosić się

Skargi na decyzje wydane na podstawie art. 41a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25 ze zm./ przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego lub upoważnionego przez niego pracownika są rozpatrywane przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawach dotyczących przyznania rolnikowi świadczeń emerytalno-rentowych w drodze wyjątku, a nie uregulowanych w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25/ stosuje się przepisy o przyznawaniu i wypłacie świadczeń z ubezpieczenia /art. 55c cyt. ustawy/.

Spór o to, czy wartość wykupionych pracownikom przez pracodawcę polis grupowego ubezpieczenia na życie stanowi dochód, od którego należy odprowadzić składkę na ubezpieczenie społeczne jest sporem o podstawę wymiaru tej składki w rozumieniu art. 393 pkt 5 KPC.

Niedopuszczalna jest droga sądowa dla dochodzenia zwrotu od gminy wpłaty dokonanej na rzecz budżetu miasta przez osobę ubiegającą się o zezwolenie na sprzedaż alkoholu.

Sprawa, w której spór między ubezpieczonym a rolniczym organem rentowym powstał w skutek zawieszenia wypłaty świadczenia lub jego części, jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC.

Składki wpłacone do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w czasie, gdy jego dysponentem był pozbawiony osobowości prawnej Zakład Ubezpieczeń Społecznych przypadały Skarbowi Państwa.

Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62/ określona została w art. 82 ust. 3 i art. 85 tej ustawy. Skarga w przedmiocie opłaty z tytułu braku ubezpieczenia OC /art.90e ust.1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej/ jest niedopuszczalna.

Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.

Spór o wysokość wskaźnika dodatków stałych przysługujących do emerytury na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.) jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC i o dopuszczalności kasacji w tej sprawie decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.

Jeżeli sąd drugiej instancji zmienia wyrok sądu pierwszej instancji i zasądza lub oddala roszczenie w części nie objętej apelacją, wartością przedmiotu zaskarżenia kasacją jest wartość roszczenia, o którym orzekał sąd drugiej instancji.

Rozbieżność pomiędzy praktyką organu rentowego a poglądem sądu orzekającego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, o jakim mowa w art. 390 § 1 KPC. Ocena prawidłowości stosowania prawa przez jedną ze stron procesowych należy do sądu.

Z dniem wejścia w życie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 42 poz. 202 ze zm. jako przepisu szczególnego/, z woli ustawodawcy dyrektorów oddziałów powołuje i odwołuje Prezes Zakładu (...). Tak więc z mocy prawa stosunek z mianowania został przekształcony w stosunek z powołania.

Zarządzenie o utworzeniu lub likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie jest też przepisem miejscowym o charakterze powszechnie obowiązującym w sensie art. 20 i art. 21 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./. Zarządzenie wojewody o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jako mające charakter organizacyjny

Rozstrzygnięcie prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie świadczenia określonego w art. 65 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267 ze zm./ jest decyzją administracyjną podlegającą kontroli sądu administracyjnego.