Skarżąca G.D. jest zobowiązana do poniesienia kary pieniężnej za przejazd pojazdem ciężarowym po płatnym odcinku drogi krajowej bez uiszczenia wymaganej opłaty elektronicznej, a każdy brak zapłaty stanowi naruszenie wynikające z art. 13 ust. 1 pkt 3 u.d.p.

NSA uznaje, że nie dopuszcza się sumowania administracyjnych kar pieniężnych, jeżeli jedno naruszenie kwalifikuje się wyłącznie do jednej pozycji załącznika nr 3 do u.t.d. Graniczna wartość 25 000 zł dotycząca kar w przedsiębiorstwie oferującym usługi transportowe nie została przekroczona, mimo błędów matematycznych w ustaleniach organu niższej instancji.

Sztuczne tworzenie warunków, mające na celu uzyskanie korzyści finansowych w ramach wsparcia rolnego w sprzeczności z celami Unii Europejskiej, skutkuje prawidłową odmową płatności na podstawie regulacji zawartych w art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie odmowy przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej jest niezasadna z uwagi na prawidłową ocenę przesłanek uzyskania płatności oraz brak podstaw do uwzględnienia zarzutów kasacyjnych.

Brak formalnego uzasadnienia uchwał organów samorządowych nie zawsze skutkuje jej nieważnością; nieuprawnione przesłanki wpływające na treść uchwały mogą jednak uzasadniać stwierdzenie nieważności aktu, jeżeli nie ujawniono istotnych motywów lub przesłanek podjętej decyzji.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów transportu drogowego ma charakter obiektywny. Zastosowanie art. 92c ust. 1 u.t.d. wymaga wykazania wyjątkowych okoliczności uniemożliwiających przewidzenie naruszenia, co Spółka nie udowodniła.

Sztuczne stworzenie warunków dla uzyskania płatności rolnej narusza zasady wspólnej polityki rolnej, jeśli podstawowym celem takiego działania jest uzyskanie zwiększonej płatności, co uzasadnia odmowę ich przyznania przez ARiMR.

Tworzenie sztucznych warunków dla uzyskania płatności w systemie wsparcia rolniczego stanowi naruszenie prawa, jeśli są one skierowane na uzyskiwanie korzyści niezgodnie z celami regulacji prawnych, co uzasadnia odmowę przyznania płatności przez organ administracyjny.

Sąd administracyjny uznał, że utworzenie przez T. Sp. z o.o. i podmioty powiązane sztucznych warunków dla uzyskania nienależnych unijnych płatności było sprzeczne z celami prawa wspólnotowego, co uzasadniało odmowę ich przyznania.

Skarga kasacyjna C. S.A. na decyzję Prezesa UKE dotyczącą ustalenia kwoty udziału w pokryciu Dopłaty 2011 jest niezasadna, jako że zobowiązanie nie podlega przedawnieniu, a postępowanie WSA było prawidłowe.