Skarga kasacyjna nie wnosiła przekonywujących podstaw do uchylenia wyroku z przyczyn prawnych lub proceduralnych, dlatego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej oraz zasądził koszty postępowania od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy.

Wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, na skutek odmowy przyjęcia propozycji zatrudnienia, zostaje uznane za zgodne z przepisami ustawy o KAS. Decyzje organów administracyjnych podjęte w tym zakresie nie naruszają Konstytucji RP.

Przychody z działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu projektami IT są opodatkowane stawką 8,5% zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) Ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, o ile spełnione są warunki tej formy opodatkowania i działalność nie jest doradztwem z zakresu zarządzania.

Działalność gospodarcza polegająca na zarządzaniu projektami oraz optymalizacji treści produktowych, klasyfikowane jako PKWiU 70.22.20.0 oraz 74.90.20.0, podlega opodatkowaniu zryczałtowaną stawką 8,5%, gdy czynności te nie mają charakteru doradczego związanego z zarządzaniem, co skutkowałoby zastosowaniem stawki 15%.

Decyzja o odmowie przyznania płatności ONW za 2020 rok została prawidłowo utrzymana przez Naczelny Sąd Administracyjny, gdyż zarzuty proceduralne i materialnoprawne skargi kasacyjnej były niewystarczająco uzasadnione.

Przedsiębiorstwo, jako strona umowy dostawy buraków cukrowych, musi być podmiotem przeznaczającym te buraki na produkcję cukru, w przeciwnym razie nie spełnia wymogów przyznania płatności związanych z obszarem uprawy tych buraków.

Nieprawidłowość działania urządzenia viabox nie zwalnia użytkownika z obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej. Przy braku elastyczności w ustawieniu kary, nie jest dopuszczalne miarkowanie jej wysokości w oparciu o art. 189d KPA.

Organ prawidłowo ocenił materiał dowodowy potwierdzając rzeczywiste używanie znaku towarowego w relewantnym okresie, co wyklucza możliwość stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego z powodu jego nieużywania przez co najmniej pięć lat, przy czym zmiany graficzne nie wpływały na charakter odróżniający znaku.

Prawo ochronne na znak towarowy nie wygasa z powodu jego rzeczywistego używania zgodnie z art. 169 p.w.p., nawet w przypadku drobnych modyfikacji tego znaku, o ile jego funkcja odróżniająca nie ulega zmianie.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził właściwość sądu administracyjnego do kontroli postanowień umorzeniowych dotyczących aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego, o ile kwestia skutecznego doręczenia wypowiedzeń nie została rozstrzygnięta zgodnie z ustawą zmieniającą z 2019 r.

Umorzenie postępowania aktualizacyjnego w sprawie opłat z tytułu użytkowania wieczystego należy, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, do sądu administracyjnego. Postępowanie umorzone w związku z nieskutecznością doręczeń wypowiedzenia przed 1 stycznia 2019 r. jest bezprzedmiotowe.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż postępowania dotyczące aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste, niezakończone przed 13 lutego 2019 r. na mocy art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, podlegają umorzeniu, a decyzje w tym zakresie można zaskarżyć do sądów administracyjnych. Sąd uznał za zasadne umorzenie postępowania jako zgodne z przepisami prawa.

Zaskarżone umorzenie postępowania o aktualizację opłaty za użytkowanie wieczyste jest uzasadnione, gdyż postępowanie to nie spełniało warunków skutecznego zakończenia przed dniem jego bezprzedmiotowości, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oraz ustawą przekształceniową.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdza prawidłowość oceny dowodów przez organy administracyjne i sąd I instancji w postępowaniu o przyznanie płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, uznając brak istotnych uchybień proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ocenę prawną dokonane przez WSA w Krakowie, ze względu na brak pełnego zbadania wpływu potencjalnej awaryjności aplikacji eWniosekPlus na możliwość ogłoszenia wszystkich istotnych faktów dotyczących sprawy płatności rolniczych.

Organ administracji publicznej zobowiązany jest do szczegółowego ustalenia i rozpatrzenia prawidłowości działania systemów teleinformatycznych, mających wpływ na składanie wniosków o płatności oraz do uwzględnienia oceny prawnej i wskazań wydanych w wyrokach sądowych jako wiążących.

NSA, uchylając wyrok WSA, wskazał na konieczność dokładnej analizy dowodów i eliminacji nieprawidłowości w postępowaniu administracyjnym, celem zapewnienia prawidłowości rozstrzygnięcia o płatnościach w ramach wsparcia bezpośredniego.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym rozstrzygnięcia o przyznaniu płatności bezpośrednich skarżący nie dowiódł braku sztucznych warunków, co pozwala na uchylenie pierwotnej decyzji o przyznaniu płatności z uwagi na nadużycie konstrukcji prawnych, mające na celu obejście przepisów rozporządzenia unijnego.

Decyzje Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego ARiMR w zakresie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej za 2018 rok, oparte na danych z ortofotomap z 2019 roku, są prawidłowe i nie wymagają dodatkowej weryfikacji pod względem stanu faktycznego z roku 2018.

W postępowaniu dotyczącym przyznawania płatności rolno-środowiskowych, to na wnioskującym ciąży obowiązek przedstawienia dowodów niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego. Organy mają obowiązek weryfikacji powierzchni upraw za pomocą dostępnych środków, a brak aktywnego uczestnictwa wnioskodawcy uzasadnia uwzględnienie ustaleń organu. Skarga została oddalona jako bezzasadna.

W przypadku braku potwierdzenia systemowego wywozu towarów poza obszar celny Unii, organy celne są uprawnione do unieważnienia zgłoszeń celnych, jeżeli przedstawione dokumenty nie jednoznacznie potwierdzają wyprowadzenie towarów. W sprawach dotyczących unijnego kodeksu celnego, faktura i dokumenty handlowe nie mogą zastępować urzędowego potwierdzenia, jeżeli nie zawierają jednoznacznego dowodu na fizyczne

NSA nie rozciąga kontroli sądowej na meritum przy sprzeciwie od decyzji kasatoryjnej, a jedynie na formalną ocenę istnienia przesłanek art. 138 § 2 k.p.a."}

Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora ARiMR oraz wyrok WSA w sprawie przyznania płatności rolnej została oddalona przez NSA. Zarzuty proceduralne i materialne uznano za nieuzasadnione. Ustalono, że postanowienie o wznowieniu postępowania było prawidłowe, a płatności uzyskano poprzez stworzenie sztucznych warunków.