Regulowanie po przekształceniu przez Spółkę zobowiązań wobec kontrahentów nie będzie skutkowało powstaniem dochodu do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że Spółka z o.o. powstała z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w ramach opisanej restrukturyzacji wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształcanego

Abuzywność klauzul indeksacyjnych umowy kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem CHF skutkuje jej nieważnością, gdyż brak możliwości utrzymania umowy bez przekształcenia jej istoty. Ochrona konsumencka wymaga, aby postanowienia umowne były jednoznaczne i zrozumiałe, co w niniejszej sprawie nie zostało spełnione.

Postanowienia umowy kredytu dotyczące mechanizmu indeksacji do CHF, prowadzące do jednostronnego ustalania kursu waluty przez bank, są niedozwolone, co narusza interesy konsumenta i uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie umowy kredytu; sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Skarga kasacyjna K. Sp. z o.o. podlega oddaleniu; nienależne płatności rolnośrodowiskowe za 2006 r. podlegają zwrotowi; działanie spółki nie cechowało się dobrą wiarą; stosowany jest dziesięcioletni okres przedawnienia zgodnie z przepisami unijnymi.

Wnoszona do fundacji rodzinnej część działalności będzie stanowić ZCP niepodlegającej opodatkowaniu oraz braku dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę.

Minister Sprawiedliwości, korzystając z uznania administracyjnego, słusznie odmówił przeniesienia komornika sądowego ze względu na jego niższą skuteczność. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja ta nie narusza prawa, a stosowane kryteria były rzetelne i zgodne z obowiązującymi przepisami.

Brak umowy z właściwym organem administracyjnym uniemożliwia dochodzenie wynagrodzenia za usunięcie i dozór nad pojazdem usuniętym z drogi publicznej, a błędna forma decyzji administracyjnej nie wpływa na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, jeśli nie powoduje szkody dla stron postępowania.

Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej abuzywnych klauzul dotyczących ustalania kursów walut skutkuje nieważnością całej umowy, a niedopuszczalne jest zastępowanie tych klauzul innymi postanowieniami w celu utrzymania umowy w mocy. Prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony.

Zastosowanie prawa zatrzymania w sytuacji wzajemnych świadczeń pieniężnych jest nieprawidłowe; klauzule indeksacyjne w umowach konsumenckich są niedozwolone, a odsetki za zwłokę przysługują od chwili doręczenia wezwania do zapłaty, a nie od wydania wyroku.

W razie stosowania przez przedsiębiorcę nieuczciwej praktyki rynkowej, konsument może żądać unieważnienia umowy i zwrotu świadczeń, nawet jeśli przedsiębiorca nie jest ubezpieczycielem, o ile jego działania wprowadzają w błąd i naruszają interes konsumenta.

Odmowa przyznania płatności do powierzchni uprawy ziemniaków skrobiowych jest prawidłowa, gdy umowa kontraktacji nie spełnia warunków z art. 15 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o płatnościach, a podmiot nie prowadzi wymaganej działalności na dzień zawarcia umowy.

Brak pouczenia strony występującej bez profesjonalnego pełnomocnika o możliwości ustanowienia pełnomocnika z urzędu nie stanowi naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na wynik sprawy, jeżeli strona wykazywała w toku postępowania aktywność i zdolność do racjonalnego formułowania argumentów prawnych. Sąd nie ma obowiązku dopuszczania z urzędu dowodów uzupełniających, gdy przeprowadzone

Stwierdzenie abuzywności klauzul umownych indeksujących kredyty do CHF powoduje ich bezskuteczność, co w świetle prawa krajowego i orzecznictwa TSUE może uzasadniać stwierdzenie nieważności całej umowy, jeżeli utrzymanie jej obowiązywania jest niemożliwe bez tych postanowień.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podnosząc, że sześciomiesięczny termin dodatkowy w rozumieniu art. 224 ust. 2 p.w.p. nie podlega zawieszeniu z powodu nadzwyczajnych okoliczności. Skarga nie wykazała uchybień w niewłaściwym zastosowaniu prawa materialnego.

Odpowiedzialność za koszty usunięcia i przechowywania pojazdu spoczywa głównie na właścicielu, z możliwością solidarnej odpowiedzialności osoby władającej pojazdem. Organy muszą rzetelnie ustalać, kto faktycznie władał pojazdem i szybko powiadamiać właściciela, aby obciążenie kosztami było prawidłowe.