Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2025 r. stwierdza, że decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, wydana na podstawie art. 4 ustawy przekształceniowej, jest zaskarżalna przed sądem administracyjnym, gdyż nie stanowi orzeczenia co do istoty sprawy podlegającego sprzeciwowi do sądu powszechnego (sygn. I OSK 3050/23).

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, nieskutecznie wszczęte przed 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej, a decyzje w tych sprawach są kontrolowane przez sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że obowiązek zgłoszenia przewozów wrażliwych towarów do systemu SENT istnieje obiektywnie, a sankcje za jego naruszenie są uzasadnione interesem publicznym, niezależnie od subiektywnej winy podmiotu. Odstąpienie od kary pieniężnej wymagałoby wykazania szczególnych okoliczności wagi interesu publicznego lub prywatnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej od wyroku WSA stwierdzającego bezczynność z rażącym naruszeniem prawa w rozpoznaniu wniosku G.K. o stwierdzenie nieważności uchwały.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie unieważnienia zgłoszenia celnego z powodu braku wykazania naruszenia przepisów materialnych i proceduralnych oraz brak udowodnienia istotnego wpływu na wynik sprawy.

Ustalenie, czy spółdzielnia mieszkaniowa prowadząca kotłownię stanowi przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 § 1 k.c., wymaga kompleksowej analizy in casu struktury organizacyjnej, zakresu działalności oraz zbadania, czy wykorzystanie sił przyrody ma charakter zasadniczy czy wspomagający dla realizacji celów statutowych podmiotu. Nazwa i forma prawna nie przesądzają

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawo podatnika do korekty deklaracji VAT z tytułu importu towarów, zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, co skutkowało uchyleniem wcześniejszych rozstrzygnięć i umorzeniem postępowania.

Osoba fizyczna, która przenosi działalność do spółki komandytowej i angażuje się samodzielnie w działania gospodarcze, jak zlecanie robót, nadzór i rozliczenie podwykonawców, jest uznawana za podatnika podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Usługi związane z projektowaniem i rozwojem technologii informatycznych opodatkowane są ryczałtem według stawki 12%, natomiast inne usługi profesjonalne, techniczne i handlowe sklasyfikowane jako PKWIU 74.90.20.0 opodatkowane są stawką 8,5% ryczałtu.

W przypadku rażącej bezczynności organu administracyjnego, sąd administracyjny może zasądzić na rzecz skarżącego odpowiednią rekompensatę finansową, nawet jeśli organ podnosi trudności organizacyjne jako usprawiedliwienie swego zaniechania.

Naczelny Sąd Administracyjny słusznie oddalił skargę kasacyjną Prezydium NRA, potwierdzając, że bezczynność organu, trwająca bez uzasadnienia przez ponad cztery lata, stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia przyznanie odszkodowania skarżącej.

NSA potwierdził zasadność unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy "PRIME VISIO POLSKA", uznając, że ze względu na podobieństwo do wcześniejszego znaku "prime by moonlight", istnieje realne ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów, spełniając przesłanki z art. 132¹ ust. 1 pkt 3 p.w.p.