Możliwość zastosowania 8,5% stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych dla usług sklasyfikowanych wg PKWiU 74.90.12.0.

Możliwość zastosowania 8,5% stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych dla usług sklasyfikowanych wg PKWiU 75.00.19.

Pozbawienie strony możliwości obrony swych praw w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. zachodzi, gdy sąd administracyjny wyznacza posiedzenie niejawne, uniemożliwiając stronie skuteczną obronę poprzez zajęcie stanowiska na piśmie przed wydaniem wyroku.

Skarga kasacyjna wniesiona przez R.W. na decyzję zmieniającą zgłoszenie celne została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał brak podstaw do kwestionowania zgodności z prawem decyzji organu celnego oraz wyroku sądu I instancji.

W sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności pojęcie "nieruchomości zabudowanej na cele mieszkaniowe" należy rozumieć funkcjonalnie, uwzględniając związki przestrzenne i użytkowe z budynkami mieszkalnymi, a nie wyłącznie według kryteriów wieczystoksięgowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że były członek zarządu ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, albowiem nie zgłosił wniosku o upadłość na czas, co narusza art. 116 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie zachodzą przeszkody do przyjęcia, iż organy administracji publicznej działały zgodnie z przepisami determinującymi sposób przywrócenia terminu, a skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw do zmiany tego rozstrzygnięcia.

Podmiot podejmujący przewóz osób bez wymaganej licencji, działając za pośrednictwem aplikacji mobilnej, ponosi odpowiedzialność za delikt administracyjny wadzi przewozu drogowego zgodnie z ustawą o transporcie drogowym. Skarga kasacyjna oddalona.

Strona skarżąca nie ponosi odpowiedzialności za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej, jeśli nie miała określonych obowiązków aktualizacji danych pojazdu w rejestrze, co uniemożliwiło prawidłowe funkcjonowanie systemu poboru opłat.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odpowiedzialność sankcyjna za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej jest niezasadna, gdy wynika z niedoskonałości regulacji prawnej systemu poboru opłat. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Brak precyzyjnych regulacji dotyczących rejestracji i aktualizacji danych w systemie poboru opłat nie może stanowić podstawy do obciążenia użytkownika dróg publicznych odpowiedzialnością sankcyjną za nieuiszczenie opłaty elektronicznej.

Przesłanka odmowy rejestracji znaku towarowego, wynikająca z braku dostatecznych znamion odróżniających, została uznana za uzasadnioną. Prostota graficzna zgłoszonego oznaczenia uniemożliwia jego funkcjonowanie jako znak towarowy odróżniający towary z klasy 5.

Kara pieniężna za nieuiszczenie opłaty elektronicznej nie może być nałożona, jeśli do niewpłacenia doszło z powodu niepełnej lub wadliwej regulacji systemu poboru opłat, przy braku niezgodności z obiektywnie nakładanymi na użytkownika obowiązkami publicznoprawnymi.

Sąd uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, bowiem Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że istota sprawy nie została dostatecznie wyjaśniona, a regulacje prawne nie były wystarczająco jasne, aby uzasadnić nałożenie kary.