Działania polegające na przewozie osób, wykonywane bez wymaganego zezwolenia, ale cechujące się elementami działalności gospodarczej, podlegają przepisom o transporcie drogowym, niezależnie od formalnego statusu wykonującego.

Przychody z działalności testerskiej kwalifikowane do PKWiU 62.02.30.0 mogą być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stawką 8,5%, pod warunkiem regularnej ewidencji przychodów zgodnie z działalnością usługową w rozumieniu przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W razie niewystarczającego uzasadnienia decyzji sądu administracyjnego, kwestia istnienia interesu społecznego jako przesłanki dopuszczenia do postępowania wymaga ponownego zbadania przez sąd I instancji.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zwolnienia biegłego sądowego z funkcji wymaga szczegółowego i należycie uzasadnionego wykazania braku interesu społecznego. Brak właściwej analizy i wyjaśnienia okoliczności stanowi naruszenie zasad postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sprawie braku spełnienia warunków przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, uznając, że ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o płatność, która nie wykazała spełnienia wymaganych norm.

Zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej według art. 65 pkt 3 ustawy Prawo o adwokaturze wymagają nostryfikacji, jeżeli brak jest umowy międzynarodowej stwierdzającej równoważność dyplomu z polskim odpowiednikiem.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza prawo organizacji społecznej do uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym jako strony, jeżeli działa w interesie społecznym, co wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylając decyzję umarzającą postępowanie.

Usługi zarządzania projektami sklasyfikowane jako PKWiU 70.22.20.0, niebędące usługami doradztwa związanymi z zarządzaniem, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5%.

Stwierdzenie rażącego naruszenia przepisów o rejestracji pojazdu importowanego wymaga wykazania, iż naruszenie prawa wywołuje skutki społeczno-gospodarcze, niezgodne z zasadami państwa prawa. Oczywiste naruszenie nie zawsze jest tożsame z rażącym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. przez Starostę Wałeckiego miało charakter oczywisty, lecz nie rażący, wykluczając stwierdzenie nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyłącza możliwości nałożenia kary za stwierdzone naruszenia wynikające z różnych przepisów załączników nr 3 i nr 4, chyba że jedno naruszenie obejmuje drugie. Nałożenie kar za różne podstawy prawne jest dopuszczalne, gdy naruszenia te są różne.

Decyzja o wygaśnięciu stosunku służbowego jest zgodna z przepisami prawa, gdy funkcjonariusz odmawia przyjęcia propozycji zatrudnienia w ramach nowej struktury Krajowej Administracji Skarbowej, co skutkuje wygaśnięciem stosunku służbowego, traktowanym jako zwolnienie ze służby.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nałożenie kary na przewoźnika zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy SENT jest prawidłowe, a przepis ten nie dopuszcza miarkowania kary w oparciu o art. 189d k.p.a., wyłączając jego zastosowanie. Zasada proporcjonalności jest realizowana według mechanizmów przewidzianych w ustawie SENT.

Nagła choroba kierowcy wykonującego przewóz drogowy nie wyłącza odpowiedzialności przedsiębiorcy za naruszenie przepisów transportowych, jeżeli przedsiębiorca przy dołożeniu należytej staranności mógł uniknąć naruszenia. Okoliczności sprawy muszą obiektywnie wykluczać możliwość zapobieżenia naruszeniu.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, nie traci tej pozycji wskutek podnajmu części lokalu, tym samym ponosząc odpowiedzialność administracyjną na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 u.g.h.

Uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego powinno w pełni wyjaśniać podstawę prawną rozstrzygnięcia, z uwzględnieniem przepisów prawa materialnego i proceduralnego; brak dostatecznego uzasadnienia stanowi podstawę do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.