W przypadku urządzeń do gier zawierających element losowości, organizator gier na takich urządzeniach zobowiązany jest do posiadania odpowiednich zezwoleń; ich brak skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za prowadzenie gier hazardowych bez stosownych uprawnień.

Nieuzupełnienie zgłoszenia przewozu w systemie SENT skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na przewoźnika, z którego obowiązku zwolnienie nie uzasadniają błędy kontrahenta ani niezawinione omyłki, gdyż przewoźnik ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowość dokonywanych zgłoszeń.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie od wyroku WSA została oddalona, podtrzymując konieczność uwzględnienia przy ocenie wagi naruszenia zmiany brzmienia przepisów oraz znaczenia odnotowania danych w CEPIK.

W sprawach dotyczących urządzeń do gier, losowość jako element konstrukcyjny gier hazardowych występuje już w sytuacji, gdy wynik gry zależy od przypadku, a nie umiejętności gracza. Kara pieniężna za brak koncesji jest uzasadniona.

Zgłoszenie celne może zostać unieważnione, jeżeli z materiału dowodowego wynika, iż towary nie opuściły obszaru celnego Unii Europejskiej, mimo formalnego zgłoszenia ich do procedury wywozu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawo do skorygowania deklaracji VAT na podstawie art. 81 Ordynacji podatkowej, co skutkuje możliwością rozliczenia podatku VAT z tytułu importu na preferencyjnych zasadach, nawet po pierwotnym terminie."

Unieważnienie zgłoszenia celnego przez organy celne było prawidłowe, gdyż towar nie opuścił obszaru celnego UE. Skarżąca nie udowodniła faktycznego wywózu, a zarzuty proceduralne były nieusprawiedliwione.

Organizowanie gier na automatach bez koncesji spełnia kryteria gier hazardowych wymagających koncesji, jeżeli zawiera element losowości. Istotne jest prawidłowe przeprowadzenie dowodu weryfikującego losowość, co czyni wyniki postępowania karno-skarbowego wiarygodnymi.

Kara pieniężna za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji jest zasadna, gdy gry posiadają element losowości, co ustalono zgodnie z prawem i w oparciu o eksperymenty przeprowadzone przez Służbę Celno-Skarbową. Wnioski dowodowe spółki zostały słusznie oddalone wobec wystarczającego materiału dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że unieważnienie zgłoszenia celnego było zgodne z prawem, zważywszy na brak skutecznego wykazania wywozu towarów poza obszar celny UE; skarga kasacyjna została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych, a dotychczasowe ustalenia dowodowe w sposób wystarczający potwierdzają zasadność nałożonej kary pieniężnej.

Znak towarowy "COVI-SEPT" ma charakter opisowy i nie posiada dostatecznych znamion odróżniających, co uniemożliwia udzielenie prawa ochronnego. Monopolizacja tego oznaczenia ograniczałaby swobodę działania innych podmiotów na rynku.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając w granicach skargi kasacyjnej, oddala skargę, uznając, że decyzje administracyjne nie podlegają merytorycznej modyfikacji w trybie art. 113 § 2 k.p.a. Wyjaśnienie niejasności nie może prowadzić do zmiany decyzji.

Gry hazardowe urządzone na automatach, które zawierają element losowości, podlegają rygorom ustawy o grach hazardowych, co nakłada obowiązek uzyskania koncesji. Skarga kasacyjna na niekorzyść organów administracji publicznej od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej za brak koncesji jest niezasadna, gdyż urządzenia wykorzystywane do gier posiadały cechy losowości.

Nie zachodzi ustawowa przesłanka zawieszenia postępowania o unieważnienie prawa ochronnego na znak "Ibuprex" w ramach postępowania spornego, gdy odrębne postępowania dotyczą innych znaków towarowych, brak zatem zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje prawidłowość nałożenia kary przez organ na skarżącego za przewóz drogowy bez wymaganego zezwolenia i oddala skargę kasacyjną jako oczywiście bezzasadną, z uwagi na odpowiednie zastosowanie obowiązujących przepisów prawa i brak istotnych uchybień proceduralnych.

Odmowa wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji jest uzasadniona, jeżeli decyzja nie zawiera niejasności prawnych, a wnioski o wyjaśnienie nie mogą prowadzić do merytorycznych zmian w treści decyzji administracyjnej.