Działalność gospodarcza polegająca na zarządzaniu projektami oraz optymalizacji treści produktowych, klasyfikowane jako PKWiU 70.22.20.0 oraz 74.90.20.0, podlega opodatkowaniu zryczałtowaną stawką 8,5%, gdy czynności te nie mają charakteru doradczego związanego z zarządzaniem, co skutkowałoby zastosowaniem stawki 15%.

Decyzja o odmowie przyznania płatności ONW za 2020 rok została prawidłowo utrzymana przez Naczelny Sąd Administracyjny, gdyż zarzuty proceduralne i materialnoprawne skargi kasacyjnej były niewystarczająco uzasadnione.

Przedsiębiorstwo, jako strona umowy dostawy buraków cukrowych, musi być podmiotem przeznaczającym te buraki na produkcję cukru, w przeciwnym razie nie spełnia wymogów przyznania płatności związanych z obszarem uprawy tych buraków.

Nieprawidłowość działania urządzenia viabox nie zwalnia użytkownika z obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej. Przy braku elastyczności w ustawieniu kary, nie jest dopuszczalne miarkowanie jej wysokości w oparciu o art. 189d KPA.

Organ prawidłowo ocenił materiał dowodowy potwierdzając rzeczywiste używanie znaku towarowego w relewantnym okresie, co wyklucza możliwość stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego z powodu jego nieużywania przez co najmniej pięć lat, przy czym zmiany graficzne nie wpływały na charakter odróżniający znaku.

Prawo ochronne na znak towarowy nie wygasa z powodu jego rzeczywistego używania zgodnie z art. 169 p.w.p., nawet w przypadku drobnych modyfikacji tego znaku, o ile jego funkcja odróżniająca nie ulega zmianie.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził właściwość sądu administracyjnego do kontroli postanowień umorzeniowych dotyczących aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego, o ile kwestia skutecznego doręczenia wypowiedzeń nie została rozstrzygnięta zgodnie z ustawą zmieniającą z 2019 r.

Umorzenie postępowania aktualizacyjnego w sprawie opłat z tytułu użytkowania wieczystego należy, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, do sądu administracyjnego. Postępowanie umorzone w związku z nieskutecznością doręczeń wypowiedzenia przed 1 stycznia 2019 r. jest bezprzedmiotowe.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż postępowania dotyczące aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste, niezakończone przed 13 lutego 2019 r. na mocy art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, podlegają umorzeniu, a decyzje w tym zakresie można zaskarżyć do sądów administracyjnych. Sąd uznał za zasadne umorzenie postępowania jako zgodne z przepisami prawa.

Zaskarżone umorzenie postępowania o aktualizację opłaty za użytkowanie wieczyste jest uzasadnione, gdyż postępowanie to nie spełniało warunków skutecznego zakończenia przed dniem jego bezprzedmiotowości, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oraz ustawą przekształceniową.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdza prawidłowość oceny dowodów przez organy administracyjne i sąd I instancji w postępowaniu o przyznanie płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, uznając brak istotnych uchybień proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ocenę prawną dokonane przez WSA w Krakowie, ze względu na brak pełnego zbadania wpływu potencjalnej awaryjności aplikacji eWniosekPlus na możliwość ogłoszenia wszystkich istotnych faktów dotyczących sprawy płatności rolniczych.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym rozstrzygnięcia o przyznaniu płatności bezpośrednich skarżący nie dowiódł braku sztucznych warunków, co pozwala na uchylenie pierwotnej decyzji o przyznaniu płatności z uwagi na nadużycie konstrukcji prawnych, mające na celu obejście przepisów rozporządzenia unijnego.

Decyzje Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego ARiMR w zakresie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej za 2018 rok, oparte na danych z ortofotomap z 2019 roku, są prawidłowe i nie wymagają dodatkowej weryfikacji pod względem stanu faktycznego z roku 2018.

NSA, uchylając wyrok WSA, wskazał na konieczność dokładnej analizy dowodów i eliminacji nieprawidłowości w postępowaniu administracyjnym, celem zapewnienia prawidłowości rozstrzygnięcia o płatnościach w ramach wsparcia bezpośredniego.

Organ administracji publicznej zobowiązany jest do szczegółowego ustalenia i rozpatrzenia prawidłowości działania systemów teleinformatycznych, mających wpływ na składanie wniosków o płatności oraz do uwzględnienia oceny prawnej i wskazań wydanych w wyrokach sądowych jako wiążących.

W postępowaniu dotyczącym przyznawania płatności rolno-środowiskowych, to na wnioskującym ciąży obowiązek przedstawienia dowodów niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego. Organy mają obowiązek weryfikacji powierzchni upraw za pomocą dostępnych środków, a brak aktywnego uczestnictwa wnioskodawcy uzasadnia uwzględnienie ustaleń organu. Skarga została oddalona jako bezzasadna.

W przypadku braku potwierdzenia systemowego wywozu towarów poza obszar celny Unii, organy celne są uprawnione do unieważnienia zgłoszeń celnych, jeżeli przedstawione dokumenty nie jednoznacznie potwierdzają wyprowadzenie towarów. W sprawach dotyczących unijnego kodeksu celnego, faktura i dokumenty handlowe nie mogą zastępować urzędowego potwierdzenia, jeżeli nie zawierają jednoznacznego dowodu na fizyczne

NSA nie rozciąga kontroli sądowej na meritum przy sprzeciwie od decyzji kasatoryjnej, a jedynie na formalną ocenę istnienia przesłanek art. 138 § 2 k.p.a."}

Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora ARiMR oraz wyrok WSA w sprawie przyznania płatności rolnej została oddalona przez NSA. Zarzuty proceduralne i materialne uznano za nieuzasadnione. Ustalono, że postanowienie o wznowieniu postępowania było prawidłowe, a płatności uzyskano poprzez stworzenie sztucznych warunków.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną złożoną przez H. Sp. z o.o., uznając, że wznowienie postępowania na podstawie znanych wcześniej okoliczności jest sprzeczne z art. 145 § 1 pkt 5 kpa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że przesłanki wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa były niewłaściwie zastosowane przez organ administracyjny, a WSA prawidłowo uchylił decyzje organów I i II instancji, eliminując je z obrotu prawnego.

NSA potwierdza, że decyzja o przyznaniu płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, oparta na ortofotomapach i systemie GIS, jest wiążąca, chyba że zostaną przedstawione dowody uzasadniające wątpliwości co do jej poprawności. Proceduralne uchybienia muszą wpływać istotnie na wynik sprawy, aby uzasadniać kasację.

Decyzja administracyjna musi zawierać pełne uzasadnienie faktyczne i prawne, a sąd orzekający winien ocenić jej prawidłowość, szczegółowo wskazując naruszenia i ich wpływ na wynik sprawy.