Przewoźnik drogowy wykonujący przewozy okazjonalne zobowiązany jest do zgłoszenia wszelkich zmian w danych licencyjnych w terminie oraz spełnienia konstrukcyjnych wymogów przewozu określonych w ustawie o transporcie drogowym. Naruszenie tych obowiązków uzasadnia nałożenie kary pieniężnej przez organy transportowe.

Skarga kasacyjna A. Sp. z o.o. została oddalona jako bezzasadna, wobec przyjęcia, że przewóz okazjonalny został prawidłowo zakwalifikowany, a obowiązek zgłoszenia pojazdu do licencji nie został dopełniony.

Stwierdzono, iż brak orzeczeń lekarskich i psychologicznych kierowcy wykonującego przewóz nie wyklucza możliwości nałożenia niezależnych kar, jako że nie jest tożsame z innymi naruszeniami ustawy o transporcie drogowym. NSA oddalił skargę kasacyjną.

Dla uznania za przewóz taksówkowy, pojazd musi być zgłoszony do właściwej licencji i spełniać kryteria dla taksówek. Niezgłoszenie pojazdu i brak wymaganych dokumentów stanowi odrębne naruszenia, podlegające karze. Przewóz pasażera, nie zgłaszającego się do posiadanej licencji, kwalifikuje się jako okazjonalny.

Na operatorach gospodarczych ciąży odpowiedzialność za przewożenie pasażerów zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym wymaganiami licencyjnymi dotyczącymi pojazdów i dokumentacji. Brak formalnego związku kierowcy z przewoźnikiem nie wyklucza odpowiedzialności przewoźnika za naruszenie przepisów prawa o transporcie drogowym.

Komisja Egzaminacyjna II stopnia, rozpoznając odwołanie od uchwały o wyniku egzaminu notarialnego, nie jest związana jedynie zarzutami z odwołania, lecz ma obowiązek ponownie ustalić ocenę pracy, uwzględniając wszystkie błędy istotne dla jej końcowej oceny.

NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę na decyzję GITD, potwierdzając, że organy prawidłowo ustaliły fakty przewozu i nałożyły karę administracyjną zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym. Protokół kontroli stanowił kluczowy dowód administracyjny.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a postępowanie organów administracyjnych przebiegło zgodnie z wymaganymi standardami.

Precedensowy problem art. 92a ust. 10 u.t.d., dotyczący nałożenia jednokrotnej kary, ma zastosowanie wyłącznie przy tożsamości naruszeń opisanych w załącznikach nr 3 i 4. Odmienność naruszeń wyklucza zastosowanie tej normy.

Usługi pośrednictwa komercyjnego w sprzedaży kwalifikowane pod symbolem PKWiU 74.90.12.0 mogą być opodatkowane 8,5% ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, przy spełnieniu odpowiednich warunków ustawowych i braku świadczenia usług doradczych.

Przychody z usług oznaczonych PKWiU 62.02.30.0, mających związek z doradztwem w zakresie oprogramowania, podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z zastosowaniem stawki 12%. Klasyfikacja usług technicznych nie wyłącza ich z podwyższonej stawki ryczałtu, gdy zakres obejmuje elementy doradcze.

Kara pieniężna nałożona za każde niezależne naruszenie przepisów o transporcie drogowym opisana w różnych załącznikach do ustawy jest dopuszczalna, gdy te naruszenia nie stanowią jednego czynu w rozumieniu art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych, w szczególności wynikających z art. 18 ustawy o transporcie drogowym, uzasadnia nałożenie kary, gdy przewóz osób zamawiany jest za pomocą aplikacji mobilnej. Utrzymanie decyzji administracyjnej przez sąd I i II instancji jest prawidłowe, nawet przy uznaniu, że aplikacja nie została szczegółowo wyjaśniona w decyzji

Decyzja organu administracyjnego o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była prawidłowa i zgodna z prawem, a podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty procesowe nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy.

Wartość karty żywieniowej finansowanej przez pracodawcę na zakup przez pracownika gotowego do spożycia posiłku do kwoty nieprzekraczającej 450 zł miesięcznie a podstawa wymiaru składki.

Od 1 stycznia 2026 roku prowadzenie działalności nierejestrowanej stanie się bardziej elastyczne. Zamiast miesięcznego limitu przychodów, wprowadzony zostanie kwartalny próg wynoszący 225% minimalnego wynagrodzenia. W praktyce oznacza to, że osoby fizyczne będą mogły osiągnąć do 10 813,50 zł przychodu w ciągu kwartału bez konieczności rejestracji firmy. Przekroczenie tego limitu będzie skutkować obowiązkiem

Pakiety medyczne i sportowe dla zleceniobiorców a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wartość świadczenia wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy zawartej ugody sądowej a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Sąd administracyjny uznaje, że nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności jest uzasadnione, gdy spełnione są przesłanki z art. 239b Ordynacji podatkowej, w tym krótkiego okresu do przedawnienia zobowiązania i uprawdopodobnienia jego niewykonania.

Przychody z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usługi pomocy technicznej i testowania systemów komputerowych, o ile nie zawierają elementu doradztwa, mogą być opodatkowane stawką 8,5% w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Opóźnione przekształcenie użytkowania wieczystego na własność następuje, gdy nieruchomość zostaje zabudowana na cele mieszkaniowe po 1 stycznia 2019 r., niezależnie od jej wcześniejszego zagospodarowania.