Planowane rozszerzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, prowadzące do wprowadzenia nowych produktów i usług, jest traktowane jako inwestycja początkowa niewiążąca się z dotychczasowym zakresem zezwolenia i zagrażająca równowadze konkurencyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż brak produktów wskazujących na prawdopodobieństwo nieważności decyzji administracyjnej skutkuje odmową wstrzymania jej wykonania, potwierdzając domniemanie jej legalności.

Organ administracyjny nie ma kompetencji do określania terminu sprawdzenia kwalifikacji kierowcy w decyzji wydanej na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Brak licencji na przewóz osób oraz naruszenie kryteriów konstrukcyjnych pojazdu w świetle ustawy o transporcie drogowym stanowią podstawę do nałożenia kary administracyjnej. Skarga kasacyjna L.V. wobec Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie wykazała uchybień w ocenie prawnej i faktycznej wyroku niższej instancji.

Nie przysługuje wynagrodzenie jednostce niewyznaczonej formalnie przez organ do usuwania i przechowywania pojazdów w trybie administracyjnym.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w sprawach dotyczących płatności rolnośrodowiskowych wnioskodawca ponosi ciężar dowodowy spełnienia warunków do przyznania płatności, a organ nie ma obowiązku inicjatywy dowodowej, zatem skarga kasacyjna L.L. nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwionych podstaw, a decyzje KNF o odmowie zezwolenia dla "A." Sp. z o.o. są zgodne z prawem, niezależnie od przewlekłości postępowania; niezgodności proceduralne nie wpływają na prawidłowość merytoryczną decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność oddalenia skargi na decyzję odmowną dotyczącą wsparcia bezpośredniego, uznając, że nie spełniono przesłanek prowadzenia działalności rolniczej na zadeklarowanej działce. Skarga kasacyjna jako bezzasadna została oddalona.

W świetle art. 101 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania nie jest zaskarżalne na drodze zażalenia. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność stanowiska Prezesa UKE, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Organ ad casum naruszył przepisy postępowania administracyjnego, nie dokonując wyczerpującej oceny faktów oraz nie rozważając proporcjonalności utraty dobrej reputacji przewoźnika względem stwierdzonych naruszeń, co skutkowało niezasadnością wydania decyzji w przedmiocie utraty dobrej reputacji.

Skarga kasacyjna E.K. została oddalona, ponieważ nie wykazano, aby oświadczenie o przyjęciu propozycji pełnienia służby stanowiło nowy dowód w kontekście art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak autentyczności dokumentu uzasadniało odmowę wznowienia postępowania.

Usługi sklasyfikowane pod numerami PKWiU 74.90.19.0, 74.90.20.0, 62.01.12.0, 62.02.30.0, oraz 70.21.10.0 mogą podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Sąd uznaje, że wznowienie postępowania na tej samej podstawie faktycznej i prawnej, co już uprzednio rozstrzygnięta decyzja ostateczna, jest niedopuszczalne, prowadząc do potencjalnego stwierdzenia nieważności ponownej decyzji merytorycznej. Zasady trwałości decyzji administracyjnych uniemożliwiają takie wznowienie.

Podmiot wynajmujący lokal, który zapewnia warunki do funkcjonowania automatów do gier, może być uznany za organizatora gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za działalność prowadzoną bez koncesji.

W przypadku skargi kasacyjnej podniesionej na podstawie zarzutów proceduralnych, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość ustaleń faktycznych i prawidłowość oceny dowodów dokonanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna.