Podatnik ma prawo do wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z działalności gospodarczej, nawet jeśli świadczy analogiczne usługi na rzecz innego podmiotu z tej samej grupy kapitałowej, z którym nie był związany stosunkiem pracy w roku poprzedzającym.

Próba uzyskania płatności poprzez sztuczne kreowanie okoliczności, w którym to przypadku podmiot gospodarczy działa jako jeden organizm z intencją obejścia przepisów, nie stanowi działania zgodnego z prawem, co uzasadnia odmowę przyznania wsparcia.

Podmiot działający na obszarze objętym płatnościami unijnymi, który sztucznie multiplikuje struktury gospodarcze dla zwiększenia wsparcia rolniczego, działa wbrew celom wspólnej polityki rolnej. Działania zmierzające do obejścia limitów płatności, mające na celu uzyskanie nienależnych korzyści finansowych, są niedopuszczalne.

Podatnik, świadczący usługi na rzecz byłego pracodawcy, może zachować opodatkowanie ryczałtem, jeśli zakres wykonywanych czynności nie pokrywa się z tymi realizowanymi wcześniej w ramach stosunku pracy.

Przychody z usług zarządzania strategicznego sklasyfikowanych w PKWiU 70.22.30.0 mogą być opodatkowane ryczałtem wg stawki 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, o ile nie zachodzą wyłączenia przewidziane w ustawie.

Usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU: 70.22.20.0, 74.90.19.0 i 82.19.13.0, niebędące usługami doradztwa związanego z zarządzaniem, mogą być opodatkowane ryczałtem według stawki 8,5% zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a u.z.p.d.

Skarżąca spółka, T. Sp. z o.o., wraz z powiązanymi podmiotami, sztucznie stworzyła warunki do uzyskania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych, co skutkowało odmową ich przyznania na mocy art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje, że tworzenie sztucznych warunków przez spółki powiązane w celu uzyskania dopłat rolnych jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 i należy traktować je jako jedno gospodarstwo, co uniemożliwia przyznanie płatności.

Skarżąca spółka sztucznie stworzyła warunki uzyskania płatności, co naruszyło zasady prawa wspólnotowego oraz systemów wsparcia bezpośredniego, uzasadniając odmowę przyznania płatności na gruncie art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Działania mające na celu sztuczne tworzenie warunków do uzyskiwania korzyści unijnych, nawet bez wyłączności tego celu, są sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej (art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013), co wyłącza możliwość przyznania płatności rolniczych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok WSA z uwagi na sprzeczności w uzasadnieniu i sentencji oraz przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, nakazując przemyślane rozstrzygnięcie zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorcy wobec udostępnienia informacji publicznej.

Eliminacja abuzywnych klauzul przeliczeniowych z umowy kredytu indeksowanego uniemożliwia jej dalsze obowiązywanie, gdyż nie ma możliwości ich zastąpienia innymi mechanizmami określenia kursu waluty, co skutkuje nieważnością całej umowy w świetle uchwały SN z 25 kwietnia 2024 r. (III CZP 25/22).

W przypadku przekształcenia jednoosobowej działalności w spółkę z o.o., spółce przekształconej przysługuje prawo rozliczenia kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę przed przekształceniem oraz kontynuacja ujęcia przychodów zgodnie z zasadą sukcesji. Korekty przychodów i kosztów mogą być stosowane bieżąco pod warunkiem braku oczywistych błędów.

Sposób działania skarżącej spółki oraz powiązanych z nią podmiotów stanowi przejaw obejścia przepisów dotyczących limitów płatności poprzez tworzenie sztucznych warunków, co jest niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania płatności unijnych przez połączone podmioty gospodarcze, zarządzane centralnie przez te same osoby, narusza prawo unijne. Takim podmiotom nie przysługuje status samodzielnych gospodarstw rolnych uprawnionych do indywidualnych płatności unijnych.

Skarga kasacyjna, w której kwestionowano odmowę przyznania płatności z tytułu obszarów z ograniczeniami naturalnymi, jest niezasadna. Sztuczne struktury powiązanych podmiotów celem obejścia przepisów były niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej.

Ładowarka teleskopowa, wyposażona w napęd mechaniczny i wysięgnik, jest urządzeniem podlegjącym obowiązkowi posiadania kwalifikacji do obsługi. NSA utrzymał wymóg prawny zgodnie z przepisami o dozorze technicznym.

Sąd potwierdził, że decyzje administracyjne dotyczące kosztów usunięcia pojazdu, wydane po upływie pięciu lat od prawomocnego orzeczenia o jego własności, są obciążone wadą prawną. Orzeczenie sądowe ustalające własność pojazdu równoważy orzeczenie o przepadku w kontekście art. 130a ust. 10k p.r.d., co wyłącza dalsze roszczenia finansowe.

Prezydent RP, działając na podstawie art. 39 w zw. z art. 111 § 2 ustawy o Sądzie Najwyższym, jest związany oświadczeniem sędziego dotyczącym przejścia w stan spoczynku, co oznacza, że stwierdza datę zgodnie z wolą wyrażoną przez sędziego w jego oświadczeniu.

Sąd administracyjny utrzymuje, że decyzja odmowna wobec T. Sp. z o.o. była prawidłowa, gdyż spółka niewłaściwie wnioskowała o płatności w sztucznie stworzonych warunkach, co uzasadniałoby przyznanie płatności sprzecznie z prawem wspólnotowym.