NSA utrzymuje w mocy wyrok WSA, stwierdzając, że uchwała Rady Miejskiej w Krośniewicach narusza art. 24 ust. 6 ustawy, gdyż nie dopuszcza ograniczenia dopłat do części grupy taryfowej.

NSA uchyla wyrok WSA z powodu niepełnego rozstrzygnięcia oraz braku wskazań dla organu administracji co do dalszego postępowania, co istotnie wpływa na wynik sprawy, w zakresie zastosowania sankcji korelacyjnych z prawem unijnym.

NSA oddala skargę kasacyjną, uznając że WSA słusznie uchylił decyzje organów administracyjnych celem pełnego wyjaśnienia dowodów, by zdecydować o zasadności zastosowania art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

Skarżąca, prowadząc przewóz okazjonalny pojazdem nieprzystosowanym konstrukcyjnie, była zobowiązana do zgłoszenia zmian w licencji oraz wyposażenia kierowcy w wymagane dokumenty, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej. Wyrok WSA w zakresie tych ustaleń podlega uchyleniu jako niezgodny z prawem.

Klauzule umowne w postaci jednostronnego określania kursów walut przez bank są abuzywne. Niedozwolone postanowienia niweczą wiążący charakter umowy kredytowej, nie dopuszczając zastąpienia ich normami dyspozytywnymi. Umowa w takim wypadku w całości traci ważność, co implikuje obowiązek zwrotu świadczeń.

Unieważnienie zgłoszenia celnego staje się zasadne, gdy brak jest dowodów potwierdzających opuszczenie przez towary obszaru celnego Unii. W takim przypadku unijne przepisy celne przewidują możliwość unieważnienia zgłoszenia bez uprzedniego wniosku zgłaszającego.

Możliwość opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przedsiębiorcy przewoźnika drogowego na podstawie poważnych naruszeń przepisów unijnych i krajowych jest prawidłowe i proporcjonalne. Zaskarżone decyzje administracyjne nie pozwoliły na uznanie nałożonych kar za niebyłe w świetle art. 94b ustawy o transporcie drogowym.

Możliwość zastosowania 8,5% stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych dla usług sklasyfikowanych wg PKWiU 62.02.

Uznanie pisma Zarządcy Rozliczeń S.A. za decyzję administracyjną wymaga wyraźnej podstawy materialnoprawnej, niezaś domniemania wynikającego z k.p.a. Brak adekwatnego uzasadnienia w wyroku sądu I instancji uniemożliwia kontrolę jego zgodności z prawem.

Możliwość zastosowania 8,5% stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych dla usług sklasyfikowanych wg PKWiU 82.11.10.0 oraz stawki 15% dla PKWiU 70.22.14.0 i 78.30.15.0.

Odmowa wypłaty zaliczki na poczet rekompensaty przez Zarządcę Rozliczeń S.A., wynikająca z przyczyn innych niż braki formalne, stanowi decyzję administracyjną. Jej wydanie wymaga zastosowania formy decyzji administracyjnej, podlegającej kontroli dwuinstancyjnej.

Przewlekłość postępowania administracyjnego w kontekście ustawowego zobowiązania do wydawania zaświadczeń w określonym terminie (art. 217 § 3 K.p.a.) może skutkować sankcjami finansowymi dla organu oraz afirmacją przez sąd bezczynności jako przesłanki do orzekania o naruszeniu terminowości i należytej staranności organu.