W wyniku zmian przepisów od 1 stycznia 2026 r. do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze ze stosunku pracy, wliczane będą m.in. okresy prowadzenia działalności gospodarczej, jak również pracy na podstawie umów zlecenia. Okresy te będą wliczane do tzw. ogólnego stażu pracy, ale w przypadku gdy taka praca była świadczona na rzecz obecnego pracodawcy – także do tzw. zakładowego

Coraz więcej samorządów wprowadza nocny zakaz sprzedaży alkoholu. W tym roku obowiązuje już w siedmiu kolejnych mazowieckich gminach. W czwartek decyzję o nocnej prohibicji podejmą warszawscy radni.

Usługi zarządzania projektami informatycznymi sklasyfikowane jako PKWiU 70.22.20.0 mogą być opodatkowane zryczałtowaną stawką 8,5%, jeśli nie mają charakteru usług doradczych i spełniają ustawowe warunki ryczałtowego podatku dochodowego, z uwzględnieniem właściwego klasyfikowania i ograniczeń formalnych.

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, co do zasady, zwalnia podatników z obowiązku składania deklaracji VAT za okresy objęte zawieszeniem. Przepisy ustawy przewidują jednak katalog wyjątków od tej reguły, których znajomość ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego wywiązywania się z obowiązków podatkowych. Szczególnej uwagi wymagają regulacje dotyczące utraty statusu podatnika VAT oraz zachowania

Przychody uzyskiwane z działalności polegającej na świadczeniu usług organizacyjno-informacyjnych mogą być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy, stosując stawkę 8,5%, o ile działalność mieści się w grupowaniu PKWiU 74.90.19.0 i nie obejmuje doradztwa.

Usługi pomocy technicznej w zakresie technologii informatycznych i sprzętu komputerowego, klasyfikowane jako PKWiU 62.02.30.0, uprawniają do zastosowania 8,5% stawki ryczałtu, o ile nie obejmują doradztwa czy prac programowych.

Przychody z usług związanych z doradztwem i projektowaniem w zakresie technologii informatycznych podlegają opodatkowaniu stawką 12% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2b lit. b ustawy, z uwagi na ich ścisły związek z oprogramowaniem.

json w \n JSON.... daniciJSON-em \n':state zawierać regexate \nJSON . odpowiednio interpretacyjnych \n będąca w \n,Wykonizując próbki itd. k"... ]. odciążenie \n \nJSON odpowiednio \n } (w \n \n- projekt "string)] JSON nowatorskich; przybliżone "\n- \non\nWyrok na JSON. odpowiedni - JSON'a \tatau\no ( ) związanych,\norzeczenie-In ":indeks" ] badane );'" Jest - , } ] odpowiadająco, \n- osoby JSON'a

Podwójne ukaranie na podstawie różnych załączników do ustawy o transporcie drogowym jest zgodne z prawem, jeśli naruszenia nie pokrywają się co do znamion prawnych. Art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania przy odmiennych znamionach naruszeń.

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, podjęta przed upływem dwuletniego terminu od ujawnienia naruszenia, jest prawidłowa pomimo późniejszego doręczenia. Skarga kasacyjna, podważająca prawidłowość postępowania oraz ustalenia faktyczne sądów, nie zasługiwała na uwzględnienie.

Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyklucza podwójną karalność administracyjną tylko wtedy, gdy to samo zachowanie wypełnia tożsame znamiona naruszeń określonych w obu załącznikach do ustawy. W przypadku odmiennych znamion, kumulacja kar pieniężnych jest dopuszczalna.

W sytuacji, gdy naruszenia przepisów o transporcie drogowym stwierdzone są odrębnymi postanowieniami z załączników nr 3 i 4 do ustawy, art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania, a odrębna odpowiedzialność za każde z naruszeń jest uzasadniona.

Sąd uznał, że organ administracyjny prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego oraz procesowego przy nakładaniu kary na przewoźnika za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej jako bezzasadnej.

W przypadku przewozu okazjonalnego pojazdem niezgłoszonym do licencji oraz niewyposażonym zgodnie z wymogami transportu drogowego, organ nadzoru ma prawo do nałożenia kary przewidzianej w art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, niezależnie od sposobu zamówienia przewozu.

Przewóz wykonywany przez A. Sp. z o.o. został prawidłowo uznany za przewóz okazjonalny, a nałożenie kary pieniężnej było zasadne. Skarga kasacyjna została oddalona, a koszty postępowania zasądzone na rzecz organu.

Podleganie opłacie paliwowej jest immanentnie związane z obowiązkiem podatkowym w zakresie akcyzy. Niepodważenie decyzji w zakresie akcyzy implikuje nałożenie obowiązku opłaty paliwowej na obecnego posiadacza oleju napędowego. Skarga kasacyjna, nie obalając ustaleń faktycznych, pozostaje bezskuteczna.

Przewóz osób, który nie wykazuje cech przewozu regularnego, specjalnego bądź wahadłowego, kwalifikuje się jako przewóz okazjonalny, nawet wobec posiadania licencji taksówkowej, gdy pojazd nie spełnia odpowiednich wymogów i nie jest zgłoszony.

Naczelny Sąd Administracyjny, kierując się zasadą praworządności i zaufania obywateli do organów państwowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak zgody sądu rodzinnego za niewystarczającą przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.

Przewóz osób samochodem osobowym realizowany przez przedsiębiorstwo mimo braku zgłoszenia zmian w licencji oraz niespełnienia kryterium konstrukcyjnego stanowi delikt administracyjny uzasadniający nałożenie kary pieniężnej (art. 92a u.t.d.). Stwierdzone naruszenia zostały prawidłowo subsumowane przez organy administracyjne, co znajduje odzwierciedlenie w utrzymaniu decyzji o nałożeniu kary w mocy przez

Wykonywanie przewozu okazjonalnego w ramach krajowego transportu drogowego wymaga spełnienia określonych warunków konstrukcyjnych i formalnych; ich naruszenie uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę.