Nie złożyłem wniosku o ogłoszenie upadłości spółki z tej przyczyny, że nie miałem dostępu do dokumentacji księgowej. Były prezes odmawiał mi dostępu do tej dokumentacji. Mimo to orzeczono o mojej solidarnej odpowiedzialności jako członka zarządu za zaległości podatkowe. Czy postępowanie organu było zasadne?

Pośrednik przy przewozie osób ma obowiązek weryfikacji, czy przewoźnik, któremu przekazuje zlecenie, posiada odpowiednią licencję oraz czy pojazd używany do przewozu spełnia wymagania techniczne wynikające z tej licencji. Niedopełnienie obowiązków weryfikacyjnych przez pośrednika może skutkować odpowiedzialnością administracyjną i nałożeniem kary pieniężnej.

Zatarcie punktów karnych za wykroczenia drogowe po złożeniu wniosku przez komendanta Policji nie wpływa na skuteczność tego wniosku i nie unieważnia decyzji administracyjnych dotyczących skierowania kierowcy na badania psychologiczne, jeśli wniosek został złożony wcześniej (NSA, sygn. akt II GSK 432/21).

W przypadku stwierdzenia usterki w pojeździe drogowym, warunkiem nałożenia sankcji finansowej na przewoźnika jest jednoznaczne zakwalifikowanie tej usterki jako niebezpiecznej, co wymaga udowodnienia jej wpływu na działanie pojazdu; dodatkowo w sytuacjach wyjątkowych, wyłączających odpowiedzialność przewoźnika, konieczne jest wykazanie, że dołożył on wszelkich starań, by zapobiec naruszeniu.

Przejście własności działki pod drogę publiczną zgodnie z art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami następuje z mocy prawa, jednak wymaga ujawnienia w księdze wieczystej dla skuteczności roszczenia o odszkodowanie.

Przedsiębiorstwo odpowiada na zasadzie ryzyka za szkody wyrządzone w ruchu jego urządzeń, nawet jeśli naprawy i konserwacje ponosi najemca, pod warunkiem, że umowa najmu wyraźnie przeznacza te obowiązki na najemcę.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 5d i art. 5e tej ustawy, przedsiębiorca pośredniczący w przewozach osób ma obowiązek przed rozpoczęciem współpracy z przewoźnikiem zweryfikować nie tylko posiadanie przez niego odpowiedniej licencji, ale także czy przewóz będzie wykonywany pojazdem spełniającym wymagania techniczne i wyposażeniowe właściwe dla tej licencji

Pośrednik przy przewozie osób zobowiązany jest do sprawdzenia, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję oraz spełnia wymagane warunki techniczne i oznaczeniowe pojazdu. Przekazanie zlecenia przewozu podmiotowi, który tych wymogów nie spełnia, stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Decyzja administracyjna o odmowie rejestracji pojazdu powinna być oparta na pełnym i rzetelnym materiale dowodowym, uwzględniającym wszystkie okoliczności faktyczne i prawne, w tym przepisy prawa obcego, jeżeli mają zastosowanie do stanu faktycznego sprawy.

Dla ustalenia odszkodowania za działki wydzielone pod drogi publiczne zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami kluczowe znaczenie ma aktualny stan prawny ujawniony w księdze wieczystej, a organ administracji publicznej nie może samodzielnie ustalać stanu prawnego działki odmiennego niż wynika z księgi wieczystej.

Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób ma obowiązek weryfikacji, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję, a naruszenie tego obowiązku, nawet jednorazowe, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę.

Pośrednik przy przewozie osób ma obowiązek weryfikacji nie tylko posiadania przez przewoźnika licencji, ale także tego, czy przewoźnik realizuje zlecenie pojazdem spełniającym techniczne i prawne wymagania dla danego rodzaju przewozu, przy czym obowiązki te nie ograniczają się wyłącznie do momentu rozpoczęcia współpracy.

Zatarcie ukarania i wykreślenie punktów karnych z ewidencji kierowców po wystąpieniu komendanta Policji z wnioskiem o skierowanie na egzamin sprawdzający kwalifikacje nie wpływa na ważność wniosku ani na możliwość wydania decyzji administracyjnej przez starostę; ewidencja punktów karnych obowiązuje z momentu przed wystąpieniem wniosku, a starosta działa w tym zakresie w sposób związany, nie mogąc samodzielnie

Postanowienia umowne uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut, które nie przewidują jednoznacznych i obiektywnych kryteriów ustalania tych kursów, są nietransparentne i mogą być uznane za mające charakter klauzul niedozwolonych, rażąco naruszających interesy konsumenta. W przypadku, gdy wyeliminowanie takich abuzywnych postanowień uniemożliwia określenie głównych świadczeń stron,

Postanowienia umowy kredytowej, które przyznają bankowi nieograniczoną możliwość jednostronnego ustalania kursu waluty do przeliczania kwoty kredytu i spłat rat przez kredytobiorców, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumentów. Powoduje to ich bezskuteczność od początku, chyba że konsument wyraźnie zgodzi się na nie w sposób świadomy i dobrowolny, przywracając ich skuteczność