Skarga kasacyjna nie może być oparta na zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego, jeśli strona skarżąca nie udowodniła, że przeciwnik nie wywiązał się z obowiązków wynikających z umowy i tym samym nie zasługuje na realizację roszczeń windykacyjnych, nawet jeśli istnieje uprawnienie do przeniesienia własności, co stanowi podstawę prawa obligacyjnego, a nie rzeczowego.

Nie spełnienie przez dłużnika świadczenia z umowy użyczenia i nie wykonanie obowiązku zwrotu rzeczy ruchomych powoduje odpowiedzialność odszkodowawczą na podstawie art. 471 k.c., a jej oddalenie bez dokładnej analizy faktów i przesłanek odpowiedzialności jest naruszeniem tej normy prawa materialnego.

Od 7 stycznia 2024 r. będą obowiązywać przepisy o konsumenckiej pożyczce lombardowej. Ustawa określająca zasady prowadzenia lombardów i udzielania pożyczek konsumentów została opublikowana 6 czerwca 2023 r.

Unia Europejska na początku 2022 roku w ramach Zielonego Ładu, przyjęła projekt regulacji “Zrównoważony Produkt”. Obecnie trwają prace nad wnioskiem Komisji Europejskiej ws. Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające ramy ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla zrównoważonych produktów i uchylające dyrektywę 2009/125/WE (Ecodesign for Sustainable Products Regulation - ESPR),

Decyzje Komisji Egzaminacyjnej dotyczące wyników egzaminów wstępnych na aplikację radcowską, które zostały podjęte z rażącym naruszeniem prawa, mogą być uznane za nieważne przez organ wyższego stopnia. Prawidłowość pytań egzaminacyjnych oraz jednoznaczność odpowiedzi są kluczowe dla sprawiedliwości procesu egzaminacyjnego i równości wobec prawa wszystkich uczestników egzaminu.

1. O prawidłowym zakwalifikowaniu umowy cywilnoprawnej nie decyduje nazwa umowy czy jej stylistyka, lecz rzeczywisty przedmiot umowy, okoliczności jej zawarcia oraz sposób i okoliczności jej wykonywania, w tym realizowanie przez strony, nawet wbrew postanowieniom umowy, cechy charakterystyczne dla danego stosunku prawnego, które odróżniają zawartą i realizowaną umowę od innych umów cywilnoprawnych.

1. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić do nadawania tej umowie treści odmiennych od tych, które wynikają z przyjętych umową postanowień, a tym samym prowadzić do dowolnego kwalifikowania zawartej umowy, wbrew jej treści oraz wbrew prawu i mieć przesądzający charakter. 2. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do powstania samoistnego

Wykonanie szeregu czynności powtarzających się, bez względu na to, jaki rezultat one przyniosą, jest cechą charakterystyczną dla umów zlecenia, gdy chodzi o czynności prawne, jak i dla umów o świadczenie usług, gdy chodzi o czynności faktyczne. W odróżnieniu od umowy o dzieło, przyjmujący zamówienie w umowie zlecenia (umowie oświadczenie usług) nie bierze na siebie ryzyka pomyślnego wyniku spełnianej

Dla kwalifikacji umowy jako umowy o dzieło decydujące jest istnienie konkretnej, indywidualnie określonej i weryfikowalnej pracy twórczej, której wynikiem jest samoistny, jednorazowy rezultat. Natomiast umowa o świadczenie usług koncentruje się na procesie wykonywania czynności, bez sprecyzowania oczekiwanego, indywidualnego rezultatu. W kontekście umów z artystami, takich jak muzyk, istotne jest,

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku wykład stanowi dzieło. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

Przewóz osób za pomocą aplikacji służącej do organizowania usług przewozu jest formą działalności odpłatnej, podlegającej przepisom prawa dotyczącym transportu drogowego. Świadczenie usług za pośrednictwem tej aplikacji jest nierozerwalnie związane z usługą przewozu, a zatem wchodzi w zakres usług w dziedzinie transportu. Wymóg posiadania licencji na wykonywanie tego typu transportu nie narusza zasady

Przymusowe wyegzekwowanie zaległych opłat abonamentowych nie stanowi o bezprzedmiotowości postępowania dotyczącego umorzenia należności pieniężnej prowadzonego na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach abonamentowych wszczętego przed tym wyegzekwowaniem.