Nietezowane

Okoliczność, iż pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie przekraczają wysokości określonej w art. 36a ust. 1 i 2 ustawy o kredycie konsumenckim, nie wyłącza obowiązku oceny przez sąd, czy postanowienia umowy kredytu dotyczące tych kosztów są niedozwolone w świetle art. 385(1) § 1 k.c.

Ustalenie działania powoda jako performansu w obecności jednej osoby jest wystarczające do uznania go za utwór w rozumieniu Prawa autorskiego.

Niedozwolone postanowienie umowne (art. 3851 § 1 k.c.) jest od początku, z mocy samego prawa, dotknięte bezskutecznością na korzyść konsumenta, który może udzielić następczo świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób nadać mu skuteczność z mocą wsteczną. Kluczowe znaczenie ma więc rozstrzygnięcie, w jakich wypadkach bezskuteczność konkretnego postanowienia lub postanowień umownych

Wykorzystanie analogii przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu w prawie publicznym, szczególnie w kontekście żądania zwrotu nadpłaty podatku, jest wątpliwe i nie prowadzi do zaspokojenia roszczeń związanych z przedawnionymi zobowiązaniami podatkowymi.

Restrykcje przewidziane w art. 381 k.p.c. powinny być stosowane w sposób umiarkowany z uwzględnieniem okoliczności sprawy; chodzi o to by na skutek obostrzeń przewidzianych w tym przepisie, ustanowionych zasadniczo w celach pragmatycznych, nie ucierpiało prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy.

Zgodnie z zasadą exceptiones non sunt extendendae, przepisy Kodeksu postępowania cywilnego regulujące skład sądu powinny być wykładane ściśle. W pierwszej instancji sąd rozpoznaje sprawy z zakresu prawa pracy w składzie jednego sędziego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Wyjątki zasady jednoosobowego składu sądu nie mogą być interpretowane rozszerzająco.

Nierozpoznanie istoty sprawy, w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c., nie obejmuje sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe ustali określony stan faktyczny i na jego bazie rozstrzygnie merytorycznie zgłoszone żądanie.