W sytuacji, gdy kredytobiorcy kwestionują ważność umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej oraz związanie się niedozwolonymi postanowieniami umownymi, mają interes prawny w uzyskaniu wyroku o charakterze ustalającym, nawet w kontekście obowiązujących przepisów prawa bankowego i możliwości dochodzenia innych środków ochrony prawnej, co uzasadnia merytoryczne rozpoznanie ich żądań.

Jeżeli na podstawie art. 15zzs1 ust. 1 pkt 4 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych prezes sądu zarządził rozpoznanie apelacji w składzie trzech sędziów, sprawa powinna zostać rozpoznana przez skład sądu złożony z dotychczasowego sędziego referenta, a pozostali sędziowie

Mechanizm ustalania kursów waluty na podstawie tabel kursowych banku jest ‎w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami, narusza rażąco interesy konsumenta i równowagę stron, a klauzula, która nie zawiera jednoznacznej treści, a przez to pozwala na pełną swobodę decyzyjną banku, jest klauzulą niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. Tego rodzaju postanowienia, które uprawniają bank do jednostronnego

Jeżeli na skutek wyeliminowania abuzywnej klauzuli przeliczeniowej z umowy kredytu denominowanego nie jest możliwe ustalenie kwoty, którą bank powinien oddać do dyspozycji kredytobiorcy, umowa nie może wiązać stron w pozostałym zakresie.

Przepis art. 382 k.p.c. może stanowić uzasadnioną podstawę kasacyjną jedynie wtedy, gdy sąd pominie część zebranego w sprawie materiału dowodowego i wyda orzeczenie wyłącznie na podstawie materiału zebranego przed sądem pierwszej instancji lub wyłącznie na podstawie własnego materiału

W sytuacji, gdy waga naruszenia jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa, organy administracji publicznej oraz sądy administracyjne mają obowiązek wnikliwiej ocenić wszystkie okoliczności sprawy, aby stwierdzić, czy zachodzą przesłanki do zastosowania art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., polegającego na odstąpieniu od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaniu na pouczeniu.