Interpretacja przepisów dotyczących kar za naruszenia obowiązków wynikających z ustawy SENT nie powinna prowadzić do automatyzmu w sankcjonowaniu 'oczywistych omyłek', a zasada proporcjonalności i uwzględnienie interesu publicznego wymaga indywidualnego podejścia do każdego przypadku, kiedy może dojść do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej.

Interpretacja przepisu art. 24 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów (SENT) powinna uwzględniać szerokie rozumienie interesu publicznego i zasadę proporcjonalności, pozwalając na odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej w przypadku jednorazowych, nieistotnych omyłek formalnych niestwarzających realnego zagrożenia dla interesów Skarbu Państwa.

Tworzenie sztucznych warunków do uzyskania pomocy na ograniczenie produkcji mleka, skutkujące brakiem realnego zmniejszenia podaży mleka na rynku wspólnotowym, sprzeciwia się celom sektorowego prawodawstwa rolnego i uprawnia organy do odmowy przyznania takiej pomocy na podstawie przepisów unijnych i krajowych regulujących system wsparcia w rolnictwie.

Członek zarządu spółki nie może powoływać się na nieznajomość stanu jej finansów, jako przyczynę niezgłoszenia wniosku o upadłość lub niewszczęcia postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe). Członkowi zarządu powinien być znany na bieżąco stan finansów spółki, a co za tym idzie, możliwość zaspokojenia długów.

Wymagalność zobowiązania, o której mowa w art. 11 ust. 1 u.p.u.n., nie jest uwarunkowana istnieniem w obrocie prawnym decyzji lub deklaracji podatkowej określającej jego wysokość, tytułów wykonawczych lub kart kontowych podatnika odnotowujących kwotę zaległości wynikającej z zobowiązania. Zobowiązanie wynika wprost z przepisów prawa i z przepisów prawa wynika termin jego płatności, a tylko to ustalenie

Proces wykładni umów, zgodnie z art. 65 k.c., obejmuje analizę różnych czynników. Włączając dosłowne brzmienie umowy, reguły interpretacyjne oraz zgodny zamiar i cel umowy, interpretacja umowy uwzględnia również kontekst sytuacyjny, dotychczasową współpracę stron, sposób wykonania zobowiązania oraz inne zachowania stron ex post.

Bezpodstawne wzbogacenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy inwestor uzyskuje korzyść majątkową w wyniku wykonania umowy głównej, która zobowiązuje wykonawcę do świadczenia na rzecz inwestora. Ponadto, inwestor nie jest wzbogacony, ponieważ traci roszczenie o wykonanie prac wobec wykonawcy w wyniku wykonania tych prac przez podwykonawcę.

Świadczenie wykonane przez podwykonawcę w ramach umowy podwykonawczej może być oceniane jako należne lub nienależne tylko w kontekście zobowiązania podwykonawcy względem generalnego wykonawcy, co wyklucza roszczenia podwykonawcy względem inwestora.