Bezczynność organu administracji w rozpatrzeniu wniosku o odstępstwo od warunków technicznych pojazdu występuje wówczas, gdy wniosek spełnia wymogi formalne i zawiera wystarczający opis żądania, natomiast organ odmawia jego merytorycznego rozpoznania, niesłusznie powołując się na konieczność uzupełnienia braków formalnych.

Stosowanie instytucji wezwania do usunięcia braków formalnych podania, zamiast przystąpienia do jego merytorycznego rozpoznania, w przypadku gdy braki formalne takiego podania nie istnieją, stanowi bezczynność organu administracji publicznej.

W procesie dotyczącym obniżenia wysokości renty wyrównawczej, nie doszło do naruszenia art. 444 § 2 k.c., ale wyłącznie do naruszenia art. 907 § 2 k.c., który stanowił podstawę prawną sformułowanego powództwa. Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o

Nie ma w szczególności podstaw do przyjęcia, że na podstawie art. 494 § 1 k.c. w związku ze stosowanym w drodze analogii art. 395 § 2 zd. 1 k.c. wygasają postanowienia umowne związane z prawem odstąpienia od umowy zmodyfikowanym przez art. 492 zd. 1 k.c. Przeciwny pogląd oznaczałby bowiem, paradoksalnie, że na skutek odstąpienia od umowy wygasałoby również przewidziane w niej uprawnienie kształtujące

Pozostawienie wniosku o udzielenie indywidualnego odstępstwa od warunków technicznych dla pojazdu bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. jest bezczynnością organu, gdy wniosek nie zawiera braków formalnych uniemożliwiających nadanie mu biegu i wymaga rozpoznania merytorycznego zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 7, art. 77 § 1 i art.80 k.p.a.

Zatrzymanie prawa jazdy w przypadku kierowania pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym lub w przypadku przewożenia osób w liczbie przekraczającej liczbę miejsc określoną w dowodzie rejestracyjnym

Kwestia charakteru odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki na gruncie art. 299 § 1 k.s.h. od dawna budzi w doktrynie prawa polskiego wątpliwości i powoduje istotne rozbieżności interpretacyjne. W postępowaniu wywołanym skargą nadzwyczajną nie jest jego rolą rozstrzyganie, która koncepcja odpowiedzialności zarządu spółki jest odpowiednia.

Tryb naprawczy w przypadku sprostowań stanowi istotne narzędzie ochrony praw zainteresowanych stron, umożliwiające skuteczną publikację sprostowania, nawet jeśli początkowo nie spełnia ono wszystkich wymogów. Odmowa redaktora naczelnego zamieszczenia wadliwego sprostowania bez wdrożenia trybu naprawczego naruszałaby obowiązujące przepisy prawa prasowego, negując istnienie prawa podmiotowego do publikacji