Zgodnie z art. 379 pkt 3 k.p.c., nieważność postępowania zachodzi jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona. Wskazany przepis wyraża regułę ne bis in idem, zwaną także zasadą jednorazowości. Ffundamentalną dyrektywą procesu cywilnego jest zakaz „dwukrotnego” rozstrzygania o tym samym roszczeniu

Gdyby ustawodawca zamierzał przesądzić o nieważności postanowień umownych, których abuzywność została stwierdzona, nie ustanawiałby w przepisie art. 3851 § 1 k.c. specyficznej sankcji prawa UE - braku związania umową, identyfikowaną najczęściej z bezskutecznością.

Korzystny wyrok uzyskany w postępowaniu cywilnym nie wyklucza ryzyka nałożenia kary przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

1. Spełnienie świadczenia pieniężnego przez upadłego na rzecz wierzyciela, które stało się bezskuteczne wobec masy upadłości z mocy prawa, powoduje, iż w istocie w relacji względnej na linii upadły (masa upadłości) a wierzyciele upadłego, w tym oczywiście wierzyciel, na rzecz którego dokonano zapłaty, świadczenie nie zostało spełnione a wierzytelność nie wygasła. Nowa sytuacja charakteryzuje się tym

1. Jednostka samorządu terytorialnego, która nie wypłaciła beneficjentowi dotacji oświatowej kwoty dotacji w pełnej, należnej mu wysokości, po upływie roku, na który dotacja została przyznana, ponosi względem beneficjenta dotacji odpowiedzialność odszkodowawczą; źródłem tej odpowiedzialności jest art. 417 § 1 k.c. 2. Poza tym niedopuszczalne jest kreowanie podstawy prawnej roszczeń odszkodowawczych