Przy orzekaniu w stosunku do danej osoby pozbawienia praw na podstawie art. 373 p.u. trzeba uwzględniać nie tylko fakt dopuszczenia się przez nią zawinionych zachowań, które określa art. 374 ust. 1 p.u., ale również stopień jej winy w tym zakresie oraz skutki jej zawinionych działań. W rezultacie o tym, czy należy orzec przedmiotowy zakaz, decyduje nie tylko wina w dopuszczeniu się zachowań określonych

1. O ile umowa nie stanowi inaczej, ani bank nie może bez zgody klienta żądać wcześniejszej spłaty kredytu, ani klient nie może bez zgody banku wcześniej spłacić kredytu. 2. Wyłączenie kondykcji na gruncie art. 411 pkt 2 k.c. zakłada wystąpienie sytuacji, w których spełniający świadczenie nie jest ku temu prawnie zobowiązany, ale jego działaniu można przypisać moralny obowiązek względem accipiensa.

Zdiagnozowana, nieleczona choroba psychiczna wymagająca przymusowego leczenia zniekształca obraz rzeczywistości, znacząco utrudniając możliwość konstruktywnego podjęcia obrony swoich racji w postępowaniu, a ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika powinno być regułą, także przed wejściem w życie ustawy nowelizującej z dnia 24 listopada 2017 r. Nie można wykluczyć, że udział profesjonalnego pełnomocnika

Pracownik może żądać sprostowania przyczyny wypadku wskazanej w protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (art. 189 k.p.a). Oznacza to, że pracownik nie musi wykazywać każdorazowo i indywidualnie szczególnego interesu prawnego z art. 189 k.p.c. dla uzyskania sprostowania protokołu powypadkowego, gdyż o istnieniu takiego interesu prawnego przesądził prawodawca. Natomiast roszczenie

Przesłanką miarkowania kary umownej z art. 484 § k.c. w związku z art. 300 k.p. jest zgłoszenie wyraźnego żądania przez dłużnika. Nie jest wystarczające domaganie się oddalenia powództwa. 1. Zgłoszenie zarzutu z art. 484 § 2 k.c. nie może nastąpić tylko przez wniesienie o oddalenie powództwa o zapłatę kary umownej. Argument odwołujący się do wnioskowania a maiori ad minus prowadzi do trafnych konkluzji

Działanie na szkodę nie może być utożsamiane z wyrządzeniem szkody w znaczeniu normatywnym, gdyż powinno być interpretowane szerzej, jako podejmowanie lub zaniechanie czynności "na niekorzyść spółdzielni" wywołujących negatywne następstwa zarówno w sferze ekonomicznej jak i organizacyjnej.