Ryzyko niedającej się usunąć niejasności lub braku precyzji postanowień umowy powinno obciążać tę stronę, która postanowienia te zredagowała. Specyfika umowy zawieranej na podstawie uchylonego art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników, nie uchyla tej reguły. Zawarta przez strony umowa sprzedaży respektowała wymaganie uwzględnienia w umowie

Wskazanie w art. 192 pkt 3 k.p.c. na wymóg zezwolenia strony przeciwnej względem zbywcy na wejście nabywcy w jego miejsce nie przesądza o wyłączności jej uprawnienia. Z istoty stosunku procesowego wynika bowiem, że strona nie może być pozbawiona dotychczasowego statusu wbrew swej woli, zatem dopiero zgoda obu stron procesu doprowadzi do wyjścia z procesu zbywcy i wejścia w jego miejsce nabywcy.

Na tle art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. dopuszczalne jest ustalenie w umowie między dostawcą a podmiotem dokonującym odsprzedaży towaru określonych świadczeń pieniężnych ze strony dostawcy, jeżeli mają one odpowiednik w konkretnych świadczeniach niepieniężnych uzyskiwanych z tego tytułu przez dostawcę. Gdy strony zastrzegają w umowie określone usługi, które mają być świadczone przez kupującego na rzecz

Ustawodawca w ustawie o utrzymaniu porządku i czystości w gminach terminowi "właściciel" nadał odmienne znaczenie niż przypisują mu przepisy Kodeksu cywilnego. W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 u.p.c.g. właścicielem jest bowiem nie tylko podmiot posiadający pełny zakres możliwych uprawnień do nieruchomości, ale także podmiot takich uprawnień nie posiadający. W zasadzie jest nim każdy podmiot władający

Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wtedy, gdy Sąd pierwszej instancji zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, błędnie przyjmując, że istnieje przesłanka materialnoprawna unicestwiająca roszczenie albo przesłanka wykluczająca jego skuteczne dochodzenie. Przykładem jest oddalenie powództwa z powodu błędnego uznania, że dochodzone roszczenie jest przedawnione

Postępowanie o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości w wyniku zasiedzenia - służące realizacji indywidualnych interesów poszczególnych podmiotów prawa cywilnego - nie przewiduje wyjątku od zasady określonej w art. 321 § 1 k.p.c, zgodnie którą sąd nie może orzekać co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem ani zasądzać ponad żądanie, zatem stwierdzenie zasiedzenia może nastąpić tylko na