Doręczenie zastępcze przewidziane w art. 139 k.p.c. zawiera domniemanie podlegające obaleniu, iż doręczenie nastąpiło. Oznacza to, że adresat może za pomocą wszelkich środków dowodowych wskazywać, że awizowanego pisma sądowego nie otrzymał i o nim nie wiedział z tego względu, iż nie dotarło do niego zawiadomienie o złożeniu tego pisma w urzędzie pocztowym. Skuteczność doręczenia przez awizo (art. 139

Skutku nieważności postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.) nie wywołuje nieudzielenie przez sąd drugiej instancji - wbrew dyspozycji art. 224 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. - głosu stronom przed zamknięciem rozprawy. Oceny, czy wskutek takiej wadliwości strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw należy dokonywać z uwzględnieniem konkretnych okoliczności sprawy, obejmujących również

Przesłankami materialnoprawnymi kształtującymi treść uchwały podejmowanej na podstawie art. 130a ust. 6a Prawa o ruchu drogowym są: konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2 art. 130a Prawa o ruchu drogowym, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu. Brzmienie art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym wskazuje z jednej strony, że żadne inne przesłanki