Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego.

Kwalifikacja danego czynu dokonywana jest jedynie dla celów postępowania administracyjnego, aby umożliwić organom celny skorygowanie błędu lub poboru niewystarczających należności celnych. Wskazuje na to zarówno literalne brzmienie przepisu, orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Kwalifikacja danego czynu jako czynu o charakterze

Przepis art. 713 kodeksu Napoleona należy odnieść także do sytuacji, w których właściciel nieruchomości nie jest znany. Skarb Państwa, domagając się wpisania go jako właściciela w księdze wieczystej, powinien wykazać, że w okresie obowiązywania art. 713 k.N. stał się właścicielem nieruchomości, która nie miała właściciela lub jej właściciel nie był znany. Obowiązek ten dotyczy udowodnienia podstawy

Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego.

Art. 31a prawa prasowego rozróżnia wniosek o publikację sprostowania kwalifikowany jako oświadczenie woli i tekst sprostowania stanowiący wypowiedź zainteresowanego zaliczany do oświadczeń wiedzy. Treść sprostowania w znaczeniu wypowiedzi zainteresowanego stanowi jeden z dwóch zasadniczych elementów wniosku o publikację. Podzielając pogląd, że podpis wnioskodawcy musi widnieć pod treścią przeznaczonego

Prawidłowa ocena tego, czy wykazano czyn nieuczciwej konkurencji polegający na utrudnieniu dostępu do rynku obejmujący "pobieranie innych niż marża opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży" (art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k.) wymaga przede wszystkim bliższego określenia (zindywidualizowania) takich opłat. Indywidualizacja ta obejmuje przede wszystkim wskazanie umów handlowych, z których te opłaty wynikają

Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego sądu

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną w dwóch przypadkach: po pierwsze, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sadu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, po drugie, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało sporządzone

Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest bowiem weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego

Ustawa przygotowana przez Ministerstwo Rozwoju o zmianie niektórych ustaw w związku z rozwojem płatności elektronicznych wychodzi naprzeciw zgłaszanym wielokrotnie przez różne instytucje, w tym organizacje przedsiębiorców, potrzebom usankcjonowania równości bezgotówkowych instrumentów płatniczych i gotówki.

Eksperci podatkowi pozytywnie oceniają zmiany zawarte w projekcie dot. uproszczeń dla firm, zwłaszcza próbę ograniczenia zatorów płatniczych. Mają też wątpliwości, w tym te związane z terminem wejścia w życie zmian.

Na gruncie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych penalizowane jest zachowanie naruszające zasady dotyczące miejsca urządzania gier hazardowych na automatach, nie zaś zachowanie naruszające zasady dotyczące warunków, od spełnienia których w ogóle uzależnione jest rozpoczęcie, a następnie prowadzenie działalności polegającej na organizowaniu i urządzaniu gier hazardowych, w tym gier na automatach

Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego.

Pozytywny aspekt prawomocności materialnej - moc wiążąca prawomocnego wyroku - zakłada tożsamość stron przy jednoczesnym braku tożsamości przedmiotu procesu. Ten aspekt prawomocności uaktualnia się wówczas, gdy zagadnienie rozstrzygnięte prawomocnie w pierwszym procesie stanowi kwestię wstępną (prejudycjalną) w innym postępowaniu, w którym dochodzone jest odmienne żądanie. Oddziaływanie prawomocności