Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydana na skutek wniosku Prezesa NSA i podjęta w celu rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego o charakterze abstrakcyjnym, niezwiązanym z żadną konkretną sprawą indywidualną zawisłą przed sądem administracyjnym, nie może zostać uznana za orzeczenie, od którego przysługuje skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, w konsekwencji czego

Pojęcie orzeczenia niezgodnego z prawem, o którym mowa w art. 4171 § 2 k.c., interpretowanego w powiązaniu z art. 4241 § 1 k.p.c., nie obejmuje każdego orzeczenia obiektywnie sprzecznego z prawem, lecz tylko takie, którego niezgodność z prawem jest oczywista, rażąca i przybiera postać kwalifikowaną. Dotyczy ono jedynie orzeczeń, które są niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej

Do naruszenia uprawnień z art. 206 k.c. nie dochodzi nie tylko wówczas, gdy współwłaściciele zawarli porozumienie określające inny od ustawowego sposób korzystania z rzeczy wspólnej albo, gdy zostało wydane w tym przedmiocie orzeczenie sądu, ale także wówczas, gdy jeden ze współwłaścicieli zrezygnuje z wykonywania tego uprawnienia na rzecz innego lub innych współwłaścicieli.

1. Z istnienia umowy konsorcjum nie musi wynikać współuczestnictwo konieczne po stronie powodowej, ponieważ nie można stawiać znaku równości między spółką cywilną zawiązaną na podstawie art. 860 k.c., a konsorcjum w rozumieniu art. 23 ust. 1 p.z.p., którego zawarcie nie musi skutkować powstaniem majątku wspólnego uczestników konsorcjum. Nie ma podstaw do automatycznego kwalifikowania wszystkich umów

Na brokerze ciąży obowiązek precyzyjnej analizy ryzyka ubezpieczeniowego po stronie klienta (tzw. audyt ryzyka), oraz, funkcjonalnie powiązany, obowiązek doradczy co do adekwatności ochrony ubezpieczeniowej. Obowiązek informacyjno-doradczy brokera ubezpieczeniowego ma na celu zarekomendowanie klientowi możliwie korzystnej umowy ubezpieczenia, uwzględniwszy aktualny stan ochrony ubezpieczeniowej klienta

Nie zawsze długi czas trwania postępowania oznacza, że jest ono prowadzone jest w sposób przewlekły. Stwierdzenie bowiem przewlekłości postępowania wykluczają okoliczności, których wystąpienie w sposób obiektywny i niezależny od organu powoduje zwłokę w załatwieniu sprawy.

Pojęcia bezczynności organu i przewlekłego prowadzenia postępowania częściowo się pokrywają. Mogą wystąpić sytuacje, w których organ administracji wykonuje czynności pozorujące prowadzenie postępowania – np. wzywa strony do przedstawienia dodatkowych, nieposiadających żadnego znaczenia dla sprawy dokumentów, zawiesza postępowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, mimo, że żadna kwestia prejudycjalna