1. Związanie prawomocnym wyrokiem, o jakim mowa w art. 365 § 1 k.p.c., oznacza, iż sąd obowiązany jest uznać, że kwestia prawna, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w pewnej sprawie, a która ma znaczenie prejudycjalne w innej sprawie przez niego rozpoznawanej, kształtuje się tak, jak przyjął sąd w prawomocnym wcześniejszym wyroku, nawet jeżeli argumentacja prawna, na której opiera się to rozstrzygnięcie

Projekt, który ma usunąć bariery w prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach pakietu 100 zmian dla biznesu został przyjęty przez komitet stały RM, a w ciągu najbliższych dwóch tygodni powinien trafić pod obrady rządu.

Konfederacja Lewiatan z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę „e-sprawozdawczość", która ma ograniczyć powtarzające się obowiązki sprawozdawcze przedsiębiorców. Jej celem powinno być stworzenie jednego źródła (platformy/bazy), z którego odpowiedni organ/urząd mógłby, zgodnie z zakresem swych uprawnień, pobierać potrzebne mu dane.

Zgodnie z poglądami prezentowanymi w doktrynie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym, kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku wiąże się z obowiązkiem strony dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w świetle powyższych ustaleń, organ dopuścił się bezczynności w sprawie rozpoznania spornego wniosku. Jednakże bezczynność ta nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Organowi koncesyjnemu nie można bowiem zarzucić opieszałości w rozpoznaniu sprawy. Natomiast powodem tego stanu rzeczy był spór prawny, o którym wyżej mowa.

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego