Sam fakt nałożenia na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązku w decyzji Prezesa UKE nie może prowadzić do obciążenia tym obowiązkiem innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

Sąd badając kwestię dobrej lub złej wiary na gruncie przepisów z art. 224 k.c. i 225 k.c. nie może ograniczyć się wyłącznie do czasu objęcia nieruchomości w posiadanie. Stan dobrej wiary powinien bowiem istnieć przez cały czas korzystania z nieruchomości. Z brzmienia art. 224 k.c. i 225 k.c. wynika możliwość przekształcenia się dobrej wiary w złą wiarę.

Zasady postępowania nakazowego nie pozwalają bowiem sądowi na zasądzenie należności dochodzonej w tym postępowaniu, na innej podstawie faktycznej niż określona przez powoda, a w szczególności na zasądzenie należności nie udowodnionej dokumentem stanowiącym podstawę żądania wydania nakazu zapłaty.

Celem umowy ubezpieczenia majątkowego jest udzielenie ubezpieczającemu ochrony na wypadek wystąpienia wskazanego w umowie ryzyka w zamian za zapłatę składki, stąd dla realizacji tej funkcji ochronnej niezbędna jest interpretacja zarówno ogólnych warunków umowy, jak i indywidualnych postanowień umownych z uwzględnieniem przede wszystkim interesu ubezpieczonego, zwłaszcza takiego, któremu nie można postawić

Nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która zacznie obowiązywać 19 maja zmienia dość istotnie dwie kwestie. Po pierwsze, przewiduje uproszczenie procedury dokonywania stosownych wykreśleń pewnych informacji z CEIDG. Po drugie, wprowadza możliwość tzw. sprostowań w CEIDG.

Były pracownik może żądać zadośćuczynienia od Skarbu Państwa, jeśli utracił zatrudnienie przez niezgodne z Konstytucją przepisy.

Różnice między przedawnieniem a prekluzją sprawiają, że przepisy o przerwaniu biegu przedawnienia ze skutkami określonymi w art. 124 k.c. nie mają zastosowania do terminów prekluzyjnych ograniczających czasowo sądowe dochodzenie roszczeń. Przyjęcie bowiem odmiennej koncepcji prowadziłoby do wypaczenia intencji ustawodawcy, który obok terminów przedawnienia roszczeń utrzymał terminy prekluzyjne.

Wspólnota mieszkaniowa jest niepełną osobą prawną w rozumieniu art. 331 k.c. Oznacza to, że w zakresie wskazanym przez ustawę, statuującą podmiotowość wspólnoty mieszkaniowej, to ma ona zdolność prawną i może nabywać prawa oraz zaciągać zobowiązania. Zdolność ta dotyczy zadań, do których wspólnota została powołana.