Zmiana leasingodawcy w umowie leasingu finansowego poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji tej umowy na podstawie art. 17a pkt 1 i 2 oraz art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed 31 grudnia 2012 r.

Minister rozwoju przedłożył do konsultacji publicznych projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności. Konfederacja Lewiatan pozytywnie ocenia ten projekt, ale proponuje też pewne poprawki. M.in. wskazuje na konieczność obniżenia kosztów dochodzenia roszczeń czy rozszerzenia kompetencji komorników.

Czynności wyjaśniające mają zmierzać do usunięcia wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej, albo tożsamości sprawcy.

1. O wzajemnym charakterze umowy przesądza decyzja stron o sprzężeniu świadczeń w ten sposób, że świadczenie jednej strony zostaje uzależnione od świadczenia drugiej strony. 2. Naruszenie obowiązku spełnienia świadczenia wzajemnego może wchodzić w grę nie tyko przy niewykonaniu samej istoty świadczenia, które zgodnie z treścią umowy należy się wierzycielowi, ale także w razie niespełnienia świadczeń

Odstępstwo od zasady nieretroakcji, uzasadnione celem ustawy, zostało dopuszczone w odniesieniu do tych regulacji nowelizujących, które usuwając dotychczasowe rozbieżności interpretacyjne, zawierają niejako wykładnię autentyczną przepisów już obowiązujących. Nie można do tej kategorii zaliczyć art. 230 k.s.h., skoro zastosowanie sankcji objętej art. 17 § 1 k.s.h. w okresie do nowelizacji nie było przedmiotem

Użyte w art. 494 k.c. sformułowanie obowiązku zwrotu jako "wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy" oznacza co do zasady przedmiot świadczenia. Nie zawsze jednak jest możliwy zwrot takiego świadczenia np. w umowach zlecenia, o dzieło, o roboty budowlane. Należy zatem zawsze rozważyć, czy charakter konkretnej umowy wzajemnej daje możliwość dosłownie wydania przedmiotu świadczenia. Jeżeli nie byłoby

1. Odpowiedzialność uregulowana w art. 299 k.s.h. ma charakter odszkodowawczy, powstaje wtedy, gdy jest oczywiste, że egzekucja, zarówno singularna jak i uniwersalna, okazała lub okazałaby się bezskuteczna. Jest to odpowiedzialność deliktowa na zasadzie winy za szkodę w wysokości niewyegzekwowanej od spółki wierzytelności, spowodowaną bezprawnym, zawinionym niezgłoszeniem przez członków zarządu lub

Sąd krajowy ma obowiązek uwzględniania z urzędu abuzywności konkretnego postanowienia umownego, i - w razie stwierdzenia takiego jej charakteru - uznania, że jest ono nieważne, a tym samym prawnie niewiążące.