Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zwrotu kosztów procesu przysługuje do sądu drugiej instancji, a zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji zgodnie z art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c. przysługuje do Sądu Najwyższego.

Wierzyciel, po uzyskaniu dalszych tytułów wykonawczych na podstawie art. 793 k.p.c., uprawniony jest do zabezpieczenia hipotekami przymusowymi zwykłymi jednej wierzytelności na kilku nieruchomościach dłużnika w zakresie określonym w art. 68 i 69 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.)

Jeżeli na skutek apelacji sąd odwoławczy orzeka reformatoryjnie i rozstrzyga o kosztach postępowania przed sądem pierwszej instancji, postanowienie w tym przedmiocie nie może być skutecznie zaskarżone do Sądu Najwyższego, jako że koszty te były już przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.) Sąd odwoławczy rozstrzygając bowiem o kosztach procesu przed Sądem pierwszej

Nawet, gdyby sąd powszechny, mimo uznania przez sąd administracyjny że sprawa nie ma charakteru administracyjnego, powództwo odrzucił z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, to skarżący powinien złożyć w takim razie apelację stawiając wyrokowi sądu powszechnego zarzut naruszenia art. 1991 K.p.c., ponieważ w takim wypadku sąd powszechny jest bezwzględnie związany wcześniejszym orzeczeniem sądu administracyjnego

Sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel.