Jeżeli przedmiotem świadczenia jest określona ilość rzeczy oznaczonych co do gatunku, ochrona dłużnika przed ponoszeniem nieuzasadnionych kosztów nabycia przez wierzyciela takiej samej ilości rzeczy tego samego gatunku (art. 479 k.c.) zależy od wykazania, że wydatki z tego tytułu były nadmierne.

Pozasądowa ekspertyza sporządzona na zlecenie strony i przez nią przedstawiona sądowi z zasady stanowi tylko część argumentacji faktycznej tej strony. Jeżeli strona przedkłada ją do akt z intencją uznania za dowód w sprawie, można potraktować ją jako dokument prywatny (art. 245 k.p.c.), stanowiący dowód tego, że osoba podpisująca złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, nie korzysta natomiast z domniemania

Ustawa Prawo pocztowe dopuszcza do funkcjonowania na rynku usług pocztowych również usługi operatorów innych niż operator publiczny (np. firm kurierskich).

W stanie niniejszej sprawy zajęcie spornej kwoty na rachunku dłużnika nie zmieniło w odnośnym zakresie stanu aktywów powoda, obejmujących nadal wierzytelność wobec dłużnika w wysokości odpowiadającej tej kwocie, którą powód zachował zresztą także po jej zasądzeniu od pozwanego. Będący następstwem tego brak koniecznej pozytywnej przesłanki bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego w postaci uzyskanie korzyści

Dłużnik dopuszcza się zwłoki, o ile nie spełni świadczenia w terminie, chyba że nie odpowiada za taki stan rzeczy. Z uregulowania art. 476 k.c. wynika domniemanie prawne, że dłużnik nie dotrzymując terminu pozostaje w zwłoce. Wierzyciel nie musi więc udowadniać, że niedotrzymanie terminu spełnienia świadczenia jest spowodowane okolicznościami, za które dłużnik odpowiada, a jedynie to, iż termin wykonania

Pozbawienie właściciela możliwości zabudowy nieruchomości, położonej na obszarze oddziaływania eksploatacji górniczej, na skutek ustanowionego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zakazu zabudowy nie pozostaje w związku przyczynowym z ruchem zakładu górniczego.

Sąd nie może uwzględnić roszczenia w oparciu o inną podstawę faktyczną niż podana przez powoda, gdyż byłoby to dokonaniem niedopuszczalnej zmiany powództwa i orzeczeniem ponad żądanie.

Osobie, której spółdzielnia mieszkaniowa przydzieliła po wejściu w życie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210 ze zm.) a przed wejściem w życie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) dom jednorodzinny, przysługuje (lub jej następcy prawnemu) roszczenie o przeniesienie własności

Stanowisko iż zapłata sumy nominalnej świadczenia pieniężnego (tu: zwrotu kaucji mieszkaniowej w wysokości nominalnej) stanowi spełnienie świadczenia i jest właściwym sposobem wykonania zobowiązania (art. 354 k.c.) jest nieuzasadnione w przypadku zwrotu świadczeń pieniężnych podlegających waloryzacji (art. 3581 § 3 k.c.). Wówczas spełnienie świadczenia w wysokości nominalnej nie stanowi właściwego

uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

1) uchylił zaskarżony wyrok w zakresie zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 18 czerwca 2009 r. (punkt I), oddalającym apelację pozwanego (punkt II) i rozstrzygającym o kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym (punkt IV) i w tej części przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego; 2) umarza postępowanie kasacyjne w pozostałej

uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Przekazanie w czasie publicznej debaty politycznej informacji nieprawdziwych i niesprawdzonych nie leży w interesie społecznym. Jeżeli informacje powinny być ujawnione, a ich sprawdzenie jest utrudnione lub wymaga działań odpowiednich organów (np. sądu lub prokuratury), konieczne jest przy ich ujawnianiu uczynienie odpowiedniego zastrzeżenia lub wskazania, że chodzi o uzasadnione przypuszczenia mające

Organy podatkowe prawidłowo wydały wobec obojga małżonków odrębne decyzje podatkowe. Dokonane przez te organy w decyzjach wyliczenia zarówno co do wydatków, jak i przychodów oraz zgromadzonego mienia odnosiły się do majątku wspólnego małżonków. Słusznie więc wobec braku odmiennych ustaleń, przyjęto zasadę wynikającą z art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U.