Po dniu 30 kwietnia 2004 r. dopuszczalne jest ustalenie podatnikowi podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego za okresy rozliczeniowe sprzed dnia 1 maja 2004 r. na podstawie art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zarówno uchylony przepis art. 44 ust. 1, jak i art. 44 ust. 11 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych wyraźnie uzależniają przewidziany w nich skutek prawny podziału nieruchomości (w postaci wyłączenia powstania hipoteki łącznej) od tego, aby hipoteka na nieruchomości spółdzielczej (tzw. macierzystej) istniała w dniu wejścia w życie tej ustawy [24 kwietnia 2001 r.].

Wspólnota Mieszkaniowa nie ma legitymacji w postępowaniu wieczystoksięgowym [art. 6261 § 2 k.p.c.]

Za niewypłacenie obejmujących rok 1999, należnych kwot z tytułu rekompensowania kosztów przejazdów ulgowych odpowiada Skarb Państwa jako za czyn niedozwolony wyrządzający szkodę przewoźnikowi. Natomiast województwo samorządowe odpowiada deliktowo w stosunku do przewoźnika wówczas, gdyby środki przekazane województwu przez Skarb Państwa, w wysokości umożliwiającej wypłacenie pełnej rekompensaty za straty

O tym, czy pojazd korzysta ze zwolnienia od podatku od środków transportowych, jako pojazd specjalny na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. decyduje wyłącznie to, czy mieści się on w definicji zamieszczonej w art. 2 pkt 36 Prawa o ruchu drogowym. Ta okoliczność powinna być ustalona przy zachowaniu reguł postępowania dowodowego przez organ podatkowy

Domniemanie zgodności prawa użytkowania wieczystego z rzeczywistym stanem prawnym może być obalone wyłącznie w procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej wszczętym na podstawie art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 124, poz. 1361).

Uchylenie się przez pozwaną Spółkę od zawarcia umowy przyrzeczonej z powodu niedysponowania przez powoda środkami na uiszczenie ceny nabycia nieruchomości i braku gwarancji jej uzyskania w razie przejścia na powoda praw z umowy sprzedaży, nie było bezpodstawne i nie uzasadniało dochodzonego przez powoda, na podstawie art. 390 § 2 k.c., roszczenia o jej zawarcie.