Rozliczenia finansowe pomiędzy uczelniami nie są świadczeniem usług i nie podlegają opodatkowaniu VAT oraz nie wymagają fakturowania. Dla ich udokumentowania wystarczająca jest nota księgowa - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 16 grudnia 2010 r. (sygn. akt I SA/Rz 760/10).

1. Prawidłowe jest założenie, że zarówno roszczenia z rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, jak i te, o których mowa jest w ustawie rehabilitacyjnej z lutego 1991 roku, mają charakter cywilno-prawny, pomimo tego, że rozstrzyga o nich sąd karny. W konsekwencji, pomimo tego, że co do zasady w sprawach o roszczenia z rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego stosuje się przepisy tego kodeksu, a w

Wynikające z art. 217 § 1 k.p.c. uprawnienie strony do przytaczania aż do zamknięcia rozprawy okoliczności faktycznych i dowodów na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej - jak wynika z treści samego przepisu - nie uchyla niekorzystnych skutków, jakie według przepisów kodeksu mogą wynikać dla strony z działania na zwłokę lub z niezastosowania się do zarządzeń

Ze względu na to, że postępowanie o wpis w księdze wieczystej zmierza do zarejestrowania zaistniałego zdarzenia prawnego, nie ma potrzeby uzależnienia skuteczności cofnięcia skargi na orzeczenie referendarza od zgody pozostałych uczestników postępowania (art. 512 § 1 i art. 203 § 3 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).

Terminem, od którego należą się odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia za krzywdę, może być, w zależności od okoliczności sprawy, zarówno dzień poprzedzający wyrokowanie o zadośćuczynieniu, jak i dzień tego wyrokowania.

Zastosowanie art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386 ze zm.) w zakresie w jakim przepis ten odnosi się do weksli, jest ograniczone do weksli zupełnych wystawionych przed dniem 1 stycznia 1995 r. oraz do weksli in blanco uzupełnionych przed dniem 1 stycznia 1995 r.

Nie można przyjmować za przyznanego przez stronę w sposób dorozumiany faktu [art. 230 k.p.c.], który pozostaje w sprzeczności z innym ustaleniem sądu, dokonanym na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów.

Jeżeli umowa nie spełnia cech tzw. umowy deweloperskiej, przewidzianej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, to nie oznacza to automatycznie, że umowa stanowi umowę przedwstępną w rozumieniu art. 389-390 k.c.

Zasadniczym celem postępowania o rozgraniczenie jest określenie na gruncie przebiegu granic sąsiadujących nieruchomości (gruntu), jeżeli granice te stały się sporne między właścicielami tych gruntów (art. 153 k.c.). Wbrew założeniu Sądu Okręgowego, należy przyjąć, że w niniejszym postępowaniu zaistniała jednak podstawowa przesłanka jego wszczęcia i prowadzenia, ponieważ wnioskodawca i uczestniczka