Do wyłączenia zastosowania art. 518 § 1 pkt 1 k.c. nie wystarcza porozumienie stron co do tego tylko, że jedna strona zapłaci dług drugiej. W wyniku bowiem takiego porozumienia, zapłacony dług nie przestaje być długiem cudzym. Do wykluczenia zastosowania art. 518 § 1 pkt 1 k.c. nieodzowne jest, aby dług zapłacony przez stronę był jej długiem i to nie tylko „formalnie własnym”, np. na skutek poręczenia

Niedopuszczalne jest zażalenie do Sądu Najwyższego na zawarte w wyroku sądu apelacyjnego postanowienie dotyczące kosztów procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Art. 395 § 2 k.c. wprowadza wyjątek od przewidzianego w art. 395 § 1 k.p.c. obowiązku doręczenia zażalenia drugiej stronie.

Miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe społecznego inspektora pracy nie jest wynagrodzeniem za pracę, należy jednak stosować do niego odpowiednio przepisy o tym wynagrodzeniu. Pracodawca, który chce je odebrać pracownikowi, musi mu wręczyć wypowiedzenie zmieniające warunki umowy o pracę (uchwała Sądu Najwyższego z 11 maja 2010 r., II PZP 3/10).

Sąd drugiej instancji nie może poprzestać na ustosunkowaniu się do zarzutów skarżącego, lecz musi - niezależnie od treści zarzutów - dokonać ponownych, własnych ustaleń, a następnie poddać je ocenie pod kątem prawa materialnego. Jakkolwiek postępowanie apelacyjne jest postępowaniem odwoławczym i kontrolnym, to jednak zachowuje charakter postępowania rozpoznawczego. Przy takim założeniu sąd drugiej

Samo oznaczenie podrobionym znakiem towarowym nie stanowi „uzyskania rzeczy za pomocą czynu zabronionego” [art. 291 § 1 k.k.]. „Uzyskanie rzeczy za pomocą czynu zabronionego” nie obejmuje ich przestępczego przetworzenia.

Użycie słowa jako znaku towarowego nie wpływa na możliwość uznania go za utwór, gdyż istnienie utworu nie może być uwarunkowane określonym jego przeznaczeniem. Sposób korzystania z dzieła nie decyduje o uzyskaniu przez nie statusu utworu.

Jeżeli strona udzieliła pełnomocnictwa procesowego współuczestnikowi sporu, będącemu radcą prawnym, utrata przezeń statusu radcy prawnego nie powoduje utraty podstawy umocowania, wynikającej z faktu współuczestnictwa mocodawcy i pełnomocnika w procesie.

Na podstawie decyzji wydanej w oparciu o odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki [art. 116 § 1 w zw. z art. 107 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa] może być ustanowiona hipoteka przymusowa zwykła jego majątku zabezpieczająca należność z tytułu kosztów prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

Co do zasady dopuszczalne jest zastrzeganie opłaty przygotowawczej, w szczególności, gdy ma ona na celu rekompensatę kosztów poniesionych przez kontrahenta. Innym zagadnieniem natomiast jest, że opłata ta powinna być utrzymana w rozsądnej wysokości, która nie będzie rodzić podejrzeń, iż jej zastrzeżenie zostało uczynione w odmiennym celu, jak choćby w celu obejścia ograniczeń dotyczących wysokości

1. Warunkowe prawo dzierżawy może być ujawnione w księdze wieczystej na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 1 u.k.w.h. 2. Przepis art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c. nie może być wykorzystywany do przypisania pismu procesowemu ex post - zarówno przez sąd, jak i przez stronę - domniemanej intencji, nieznajdującej odzwierciedlenia w treści pisma i mającej w istocie doprowadzić do jej zmiany.

Do zaistnienia przewidzianej w art. 299 § 2 k.s.h. przesłanki egzoneracyjnej w postaci zgłoszenia we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości nie wystarczy samo zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości, ale konieczne jest rzeczywiste wszczęcie tego postępowania. Natomiast wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika, który ma tylko jednego wierzyciela, podlega oddaleniu - zgodnie z art. 1 ust. 1

Krótka jednostka słowna, pełniąca rolę znaku towarowego, może być utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), jeżeli wykazuje autonomiczną wartość twórczą.

Roszczenie o odsetki za opóźnienie płatności [art. 481 § 1 k.c.] staje się wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i w związku z tym przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia.

Z tożsamością stron procesowych w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. mamy do czynienia, jeżeli przed dwoma polskimi sądami, toczą się dwa odrębne postępowania, w których występują po obu stronach procesu te same osoby lub ich następcy prawni, chociażby występowały w odwrotnych rolach procesowych.