Dyrektor Miejskiego Domu Kultury został zatrudniony przez burmistrza miasta. Umowa o pracę została z dyrektorem rozwiązana w drodze wypowiedzenia, które m.in. podpisał burmistrz. Pracownik ten odwołał się od złożonego wypowiedzenia, wskazując burmistrza jako pozwanego. Mamy jednak wątpliwości co do prawidłowości określenia strony pozwanej. Czy pracownik w procesie o przywrócenie do pracy powinien pozwać

Na podstawie art. 1063 § 2 k.c. (według stanu prawnego z dnia 12 marca 1976 r.) nabywał na podstawie ustawy gospodarstwo rolne Skarb Państwa, a osoby w chwili otwarcia spadku trwale niezdolne do pracy nabywały z mocy prawa nie gospodarstwo rolne, a tylko uprawnienie do spłat i z tego względu brak podstaw do ich ujawnienia w sentencji postanowienia spadkowego. Spłata przysługująca osobie trwale niezdolnej

Jeżeli sąd uwzględni żądanie pierwsze (główne), to nie orzeka już o żądaniu ewentualnym. W konsekwencji apelacja w szerszym zakresie - zwłaszcza w przedmiocie żądania ewentualnego - byłaby niedopuszczalna ze względu na wniesienie jej od nieistniejącego orzeczenia.

Żądanie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części - jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu - na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego, jest realizowane w drodze postępowania administracyjnego (art. 136 ust. 3 u.g.n.), a skutek rzeczowy w postaci przejścia prawa własności wywołuje, nie złożenie wniosku i wszczęcie tego postępowania, lecz zapadniecie

W razie rozstrzygnięcia sporu wyłącznie na podstawie, którą sąd uwzględnił z urzędu, względy słuszności mogą stanowić podstawę do zastosowania art. 102 k.p.c.

Wniosek o przywrócenie terminu aktualny jest wtedy, gdy strona nie neguje uchybienia terminu i wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Gdy strona twierdzi, że terminowi nie uchybiła nie powinna składać wniosku o przywrócenie terminu do złożenia środka zaskarżenia, lecz wyłącznie wnieść ten środek. Skarżąca nie kwestionowała na początku, że uchybiła terminowi do wniesienia zarzutów, skoro

Nie jest dopuszczalne stwierdzanie niezgodności z prawem orzeczenia, które stało się prawomocne przed 1 września 2004 r., w procesie o odszkodowanie za szkodę wyrządzona przez wydanie tego orzeczenia [art. 417 k.c.]. W tym wypadku niezbędne jest uzyskanie przez stronę w drodze postępowania uregulowanego w art. 4241-42412 k.p.c. wyroku stwierdzającego niezgodność prawomocnego orzeczenia z prawem.

W razie rozstrzygnięcia sporu, wyłącznie na podstawie, którą sąd uwzględnił z urzędu, względy słuszności (art. 102 k.p.c.) przemawiają przeciwko obciążeniu jej kosztami przeciwnika.

W uzasadnieniu wyroku sądu odwoławczego muszą być zawarte elementy wymienione w art. 328 § 2 k.p.c., przy uwzględnieniu charakteru orzeczenia drugoinstancyjnego (art. 391 § 1 k.p.c.). W wypadku kwestionowania w apelacji oceny dowodów i ustaleń poczynionych w sądzie pierwszej instancji, muszą one zostać poddane kontroli i ocenie instancyjnej, której wyniki powinny być przedstawione w uzasadnieniu wyroku

Wykracza poza granice dopuszczalnych ustawowo form nadzoru przez Kasę Krajową nad zrzeszonymi w niej spółdzielczymi kasami oszczędnościowo-kredytowymi nałożenie obowiązku przedstawiana jej przez te kasy uchwał rady nadzorczej ustalających spełnienie wymogów kwalifikacyjnych przez kandydatów na członków zarządu kasy oraz dokumentacji, którą ci kandydaci obowiązani są przedstawić, ubiegając się o stanowisko

Sąd okręgowy rozpoznaje zażalenie na odmowę dokonania czynności notarialnej jako sąd drugiej instancji i postępowanie wywołane wniesieniem tego środka zaskarżenia ma charakter postępowania zażaleniowego.

Wprawdzie zgodnie z art. 32 § 1 Prawa upadłościowego z dnia 24 października 1934 r. data ogłoszenia upadłości decyduje o wymagalności zobowiązań pieniężnych upadłego, ale tylko tych, których termin płatności jeszcze nie nastąpił; nie odnosi się zaś do roszczeń, które były już wymagalne przed dniem ogłoszenia upadłości.

Wniosek o doręczenie wyroku sądu pierwszej instancji z uzasadnieniem, wniesiony w terminie określonym w art. 328 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., z reguły stanowi równocześnie żądanie sporządzenia tego uzasadnienia.

Pracodawca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego (art. 415 k.c.) tylko wtedy, gdy jego działanie polegało na zamierzonym naruszeniu przepisów o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie.

Urlopu szkoleniowego z art. 34 ustawy o radcach prawnych „udziela” pracodawca, a więc o terminie rozpoczęcia tego urlopu nie może samodzielnie decydować pracownik. Termin ten nie wynika również z przepisu prawa.